Na het succes van Willow Creek, Doelgericht en G12 kunnen we het komend jaar een nieuwe evangelische stroming vanuit Amerika verwachten: de ‘Kids in Church’-beweging, die zijn oorsprong heeft in de Sun Valley Baptist Church in Ohio. Binnen de ‘Kids in Church’-beweging draait alles om de plaats van kinderen binnen de zondagse kerkdienst. “De schokkende uitkomsten van het recente onderzoek naar kerkverlating onder jongeren heeft onze ogen geopend,” zegt pastor James Dalbey van de Sun Valley Baptist Church. “Ook wij waren zo’n standaard gemeente waar kinderen een kwartier na aanvang van de dienst naar hun eigen zondagsschool gingen. We hadden ons nooit gerealiseerd dat we hen daarmee al van jongs af aan leerden om de kerkdienst – en daarmee de kerk – te verlaten.” Toen dit bij ons begon te dagen, zijn we hier erg van geschrokken, en we besloten onze denk- en werkwijze radicaal om te gooien.”
“In plaats van dat de kinderen voor de preek de zaal uitgaan, hebben we nu een korte vertelling die zich zowel op de kinderen als de volwassenen richt. Iedereen in de gemeente, van jong tot oud, krijgt hetzelfde onderwijs. Na de preek gebeurt er iets geweldigs; elke week raakt me dit weer enorm. Alle kinderen blijven in de kerkzaal en komen vooraan op de eerste rijen zitten. De volwassenen gaan de zaal uit om naar hun eigen ruimtes te gaan, waar zij preekverwerkingen krijgen op hun eigen niveau van geestelijke groei. Iedere volwassene heeft zichzelf mogen ijken op een schaal van geestelijke ontwikkeling en volwassenheid. Volwassenen van hetzelfde geestelijke niveau komen iedere zondag in kleine ruimtes met koffie en cake bijeen voor persoonlijke groei en discipelschap.”
“Het gevolg van deze verandering was dat we als gemeente dubbele winst hebben geboekt. Kinderen komen nu met meer plezier naar de kerk. Ik zie ze wekelijks genieten van een professioneel podiumprogramma in onze kerkzaal. Er is een heel team van jonge mensen opgestaan dat elke week een geweldig opbouwend programma voor hen neerzet. Het percentage jonge tieners dat de gemeente verlaat is drastisch gedaald. Er is wel een aantal oudere mensen dat de gemeente heeft verlaten, maar dit ging maar om een handjevol mensen op een kerk van honderden leden. Ik hoor verhalen van mensen die na jaren stagnatie eindelijk weer veranderen en groeien. Pas toen we elke zondagmorgen een uur lang in een kaal lokaal moesten zitten, realiseerden we ons wat we onze kinderen wekelijks aandeden. De kale lokalen en bijruimtes werden door de volwassenen in korte tijd omgebouwd tot comfortabele lounges waar het nu goed toeven is.”
“Kerkleiders vragen mij weleens of onze gemeenteleden de traditionele preek van een half uur niet missen in plaats van de tien minuten durende vertelling voor jong en oud. Ik denk dat we het in het begin allemaal misten, totdat we ons realiseerden dat de traditionele preek al jaren niet meer werkte en eigenlijk heel hard aan vervanging toe was. Ik moet toegeven dat de informatie die ik nu in mijn vertelling voor de hele gemeente kwijt kan minder is dan in de vroegere traditionele preek, maar dit wordt op een geweldige manier gecompenseerd door de kleine groepen die elke zondag met elkaar en met het Woord aan de slag gaan. Het gaat misschien nu minder om mijn inbreng en meer om de inbreng van ons allemaal.”
Het succes van ‘Kids in Church’ bleek ook bij andere kerken aan te slaan. “Het is geweldig om te zien dat ons ‘Kids in Church’-programma nu in kerken in heel Amerika word geïmplementeerd, en dat we ook in deze kerken groei en vernieuwing zien ontstaan. Ook in Europa krijgt onze beweging steeds meer voet aan de grond,” aldus Dalbey.
In Nederland begint deze beweging pas net op gang te komen. Pinkstergemeente ‘Het Anker’ in Delfzijl is nu een half jaar bezig met ‘Kids in Church’. Voorganger Henk van Zijl vertelt: “Het was voor ons als gemeente wel erg wennen, en voor mij misschien nog wel het meest. Preken kon ik wel aardig, maar zo communiceren dat ik zowel de kinderen als de volwassenen tegelijkertijd kon aanspreken, kostte mij meer energie. Het blijft raar om elke zondag na de vertelling met alle volwassen de kerkzaal uit te lopen en de kinderen te laten zitten.”
“De grootste schok was misschien wel de zondagsschoolruimtes waar onze kinderen vroeger zaten. Jarenlang hadden we hier niets aan veranderd en waren het tochtige ruimtes met afbladderende verf en oude meubels uit de jaren ‘60, die ooit door gemeenteleden gedoneerd waren. Hier moest echt verandering in komen. Dit kostte ons een aantal zaterdagen en een bak geld, maar nu zijn er binnen de gemeente meerdere woonkamers gecreëerd waar we als volwassenen elkaar kunnen ontmoeten. En wat pastor Dalbey vertelt in al zijn verhalen is echt waar. Het heeft ons als gemeente nu al ontzettend goed gedaan om voor deze richting te kiezen. We zijn niet alleen een ‘Kids in Church’-gemeente geworden, maar ook een veel gezondere gemeente!”
Kortom, ik zie dus dat binnen 10 jaar "bijbelgetrouwe" protestantse kerken veel meer missionair worden in de oude stadswijken.
Het zou zelfs kunnen dat in die wijken een nauwere samenwerking ontstaat tussen nieuwe missionaire bewegingen en missionaire mensen uit deze kerken."