Het is woensdagavond. Jezus weet dat hij nog twee dagen te leven heeft, voordat hij een gruwelijk dood sterft aan een kruis: verlaten door iedereen, zelfs door God. Ik zou van ellende in mijn bed gaan liggen, maar hij gaat naar een feest van Simon. Simon die vroeger melaats was geweest (rara, wat er gebeurt was). Jezus is op dit feest met al die mannen en dan komt er een vrouw binnen. Johannes zegt dat het Maria was. Markus heeft het over een vrouw.
De vrouw heeft een albasten flesje bij zich vol zuivere nardusolie. Deze olie komt van de wortel van de nardusplant die groeit in de Himalaya. Moet je voorstellen hoe lang en ver dit kruikje heeft moeten reizen om in Palistina te komen. Om de olie over Jezus voeten te kunnen gieten, moet ze de kruik breken. En zo verspilt ze 30000 euro over de voeten van Jezus.
De discipelen, met name Judas zijn link. Ze hebben hun huizen, boten, vrouwen achtergelaten om Jezus te volgen. Voor Jezus zijn ze arm geworden en nu laat Jezus zomaar een jaarsalaris verspillen over zijn voeten. Zou het hem soms in de bol gestegen zijn? Zou hij sterallures krijgen? Hadden ze hiervoor alles achter gelaten. Ze hadden dit geld aan de armen kunnen besteden! Ze geven de vrouw er flink van langs.
Jezus veegt de vloer met hen aan. Hij stelt de vrouw - kan je nagaan; een vrouw?! - boven hen. Judas besluit vanaf dit moment om een kans te vinden om Jezus uit te leveren.
Deze gebeurtenis lijkt een breekpunt voor Judas. Het lijkt wel of deze gebeurtenis zegt: Of je laat je breken door Jezus, zoals de kruik gebroken moest worden of je breekt met Jezus. 
Er is geen wachtkamer voor christenen die zich niet door Jezus willen laten breken. Er is geen middengrond. Of je wordt gebroken of je breekt. Met je mond, voeten en handen kan je dan nog steeds diep in het christelijke leven zitten. Met je hart kan je in kleine stappen de andere kant opgaan: weg van Jezus af!
Als Jezus in onze tijd geleefd had, dan had hij misschien deze gelijkenis gebruikt: "Het koninkrijk van God is als een notenkraker die de noot verbreekt om tot de kern te komen." Wie oren heeft, die hore!
Ik zelf zou heel blij zijn met zo'n wachtkamer. Ik wil niet verbroken worden door Jezus. Ik wil niet als die kostbare kruik op eerste gezicht verspild worden over de voeten van Jezus. Daar vind ik mij te kostbaar voor. Ik wil niet als een graankorrel sterven in de donkere koude grond, voordat nieuw leven uit mij kan komen. Maar... ik wil ook niet breken met Jezus. Was er maar een wachtkamer waar ik de rest van mijn leven rustig kon zitten. Was die er maar...
Jezus zegt: "Je hoeft niet! Maar wie niet voor mij is, die is tegen mij. De rijke jongeling heb ik ook laten gaan. Die wilde zich ook niet laten breken. Die heeft met mij gebroken. Je hoeft niet, maar je moet wel een keuze maken! Vrolijk Paasfeest, Matthijs!"
Sinds een paar weken wordt mijn serie over John herhaald op de site 
Laatste reacties