Post-Evangelische Perikelen

De golf gaat komen

De surfers liggen al in het water. De lage gronden van de kerk zullen binnenkort voor de zoveelste keer overstroomd worden. Er komt weer een nieuwe golf aan. Sommigen kunnen niet wachten om doordrenkt te worden door de golf van God. Anderen zullen met zandzakken hun deuren willen barriceren voor deze golf van de vijand. Gemeentes op de lage gronden zullen opsplitsen, overspoeld worden. Gemeentes op de hoge gronden zullen neerbuigend toekijken. De golf komt eraan...

Je had er op kunnen wachten. Het was al te lang stil geweest in de evangelische charismatische wereld. Na Toronto, Pensecola, G12 en Doelgericht is het zeker weer tijd voor een nieuwe golf. De golf van het vuur van Todd Bentley in Lakeland. Vuur van God of vuur van de boze? Worden we gezegend of worden we gedemoniseerd? De golf komt eraan...

Vlak voor het losbreken van zo’n golf zouden we kunnen kijken naar wat andere golven gebracht hebben. Wat heeft de golf van de Toronto Blessing bijvoorbeeld het Lichaam van Christus hier in ons land gebracht? Wat heeft het nu precies opgeleverd? Is hier ooit echt onderzoek naar gedaan? Ik weet het niet...

Sommigen zouden beargumenteren dat door Toronto veel mensen innerlijke genezing en bevrijding van God ontvangen hebben. Als dat zo is, zou dat geweldig zijn. Maar wat is de uitwerking van deze genezing? Waar zijn deze genezen en bevrijde mensen nu?

Zijn zij nu de volwassen christenen in ons land?
Zijn zij degenen die hun liefde voor het Woord doorgeven aan de volgende generatie?
Zijn zij de dragers van het evangelie die met passie het goede nieuws verkondigen?
Zijn zij degenen die bezield leiding geven aan het Lichaam en ons oproepen tot heiligheid?
Zijn zij degenen die vanuit liefde dienstbetoon tonen aan de wereld, die in alle stilte en eenvoud hun leven opofferen voor de ander?
Is er een enorme toestroom gewenst in de zending?
Zijn er veel nieuwe zendelingen naar het buitenland gegaan?
Zijn er veel nieuwe kerken voor niet christelijke mensen gestart?

Heeft het ons als Lichaam van Christus sterker gemaakt dan als de gehele blessing niet had plaatsgevonden? Stel je voor dat er geen Toronto Blessing was geweest - in wat voor armzalige toestand zouden we nu dan zijn, vergeleken met onze verdrietige toestand van vandaag?

Misschien een beetje bitter, maar om eerlijk te zijn zie ik maar weinig van de uitwerking van Toronto in de gemeente van Nederland. Er is van alles gebeurd. We hebben veel ervaren en gevoeld. We hebben gelachen, gehuild, gebruld, gevallen, geschud. Er is van alles in onze emoties gebeurd. Het waren emotionele heftige tijden. Tjonge, we waren zelf dronken in de geest. (moet ik ‘geest’ nu met een kleine letter of met een hoofdletter schrijven?)

 Ik weet dat er een grote groep mensen is, die toen een enorme zegen ervoer. Sommigen van hen zijn nu niet langer deel van een gemeente, maar geloven nog wel.  De meerderheid lijkt weer gewoon verder te zijn gegaan met hun kerkelijk leventje alsof er niks gebeurd is. Kerken zijn gesplitst. Andere gemeentes zijn juist door de Toronto Blessing groot geworden ten koste van kerken die veel van hun mensen kwijtraakten. De eenheid onder leiders in steden en dorpen kwam hierdoor onder druk te staan. Sommigen christenen zijn zwaar beschadigd en hebben geen vertrouwen meer in elke vorm van kerkelijk of geestelijk leiderschap. Veel schapen lopen verwond zonder herder rond. Andere schapen zijn verwoedde geestzoekers geworden en gaan van bron naar bron zonder ‘het’ weer te vinden. Het was een heftige tijd...

 Een van de argumenten van de critici was dat de Toronto Blessing het werk van de duivel was en dat mensen hierdoor occult besmet zouden worden. Tja, waar zijn deze occultbesmette mensen nu dan, zou je kunnen vragen?

Zijn we door deze blessing er geestelijk op achteruit gegaan?
Is er meer dwaalleer in de gemeente gekomen?
Is onze liefde voor het Woord verkoeld en onze passie voor het evangelie afgenomen?
Zijn wij minder bereid om ons leven op te offeren voor de ander?
Heeft onze heiligheid doen afnemen?
Houden we minder van Jezus dan veertien jaar geleden voor deze komst van de blessing?

Wie zal het zeggen? En als het wel zo is, zou dit dan door Toronto komen? Ik vraag het me af.

Je zou kunnen zeggen dat de hele Toronto Blessing op de staat van het Lichaam van Christus in Nederland maar heel weinig positief, nog negatief effect heeft gehad. (Graag reacties als je het hier niet mee eens bent.) Het kwam, het overspoelde de lagere gelegen delen van de kerk, verschoof hier en daar een beetje de plaatselijke situatie op de kerkelijke map, maakte sommigen even of langer blij, maakte anderen even of langer ongelukkig en vertrok weer. Een hoop lawaai, een hoop tumult - weinig effect!

Nu is het wachten op de komende golf en het gehele circus wat hierom heen gaat plaatsvinden. De loopgraven liggen klaar. Voorstanders en tegenstanders versterken hun positie. Het gaat ons weer een hoop energie kosten. Zonder twijfel zullen veel christenen zich voor korte of lange tijd enorm gezegend voelen door wat komen gaat. Zonder twijfel zullen veel christen voor korte of lange tijd zwaar beschadigd worden door wat komen gaat.

Je zou je kunnen afvragen: “Moet dat nu weer zo’n golf?” Ja, dat moet! Als evangelisch charismatische christenen zijn wij afhankelijk van onze golven. Waar zouden wij zijn met alleen het Woord, het gebed, de onderlinge liefde en de vervulling van de Heilige Geest? Er moet toch meer zijn, altijd meer zijn...

 

Dus de golf gaat komen. De enige vraag die overblijft, is: “Moet er een tsunami waarschuwing uitgaan?”

Moeten we onze reddingsboeien en strandwachters klaarmaken voor een mensgemaakte golf? Moeten we hand in hand een lijn vormen in de zee om mensen te redden uit een door de duivel-geinitieerde golf? Of moeten we onze zwembroeken aandoen, onze surfplanken insmeren en ons klaarmaken om te spelen in een door God gestuurde golf?

Lijkt me toch wel een belangrijke vraag met al die kleine kinderen op het strand van de kerk...

Wat, een morfinepleister?

"Wat, een morfinepleister?"

3. Gevaren bij 'body surfen'

Als tiener woonde ik een tiental minuten van het strand. Ik weet nog dat ik samen met mijn broers en vader geregeld ging zwemmen in de zee. Dit gebeurde voornamelijk ’s avonds na het eten in de maanden september en oktober. We gingen meestal als de wind flink waaide, er grote golven stonden en de watertemperatuur nog lekker warm was. Het gebeurde dan ook met regelmaat dat wij in onze zwembroeken in de zee lagen terwijl mensen in hun dikke winterjassen over het strand liepen!

De bedoeling van het zwemmen was om zoveel mogelijk te ‘body surfen’. We gingen redelijk diep de zee in naar het punt waar de golven braken. De truc was dan om op het juiste moment op de juiste plaats op de golf te gaan liggen. Met het breken van de golf vlogen we met een geweldige vaart over het water richting het strand. Wat een kick gaf dat!

In die jaren dat we dit geregeld deden, heb ik vier dingen over ‘body surfen’ geleerd:

2. Voorgangers aan het 'body surfen'

De term ‘body surfing’ heeft te maken met de sport waarin mensen de zee in gaan om zich door een golf uit de zee richting het strand te laten meesleuren. Hierbij maken ze geen gebruik van een surfboard of een ander hulpmiddel. Door op de juiste tijd op de juiste plaats in de golf te gaan liggen, maken ze gebruik van het momentum en de kracht van de golf om zich op een uiterst snelle en spectaculaire wijze naar het strand te begeven.

“En dit is de favoriete sport onder evangelische leiders en voorgangers? Wat moet ik me hierbij voorstellen? Een groep middelbare mannen die in hun zwembroek bibberend de zee in gaan om zich daar liggend op een golf naar het strand te laten meesleuren? Klopt dit wel?”

1. Onderzoek naar evangelische sporten

Onlangs is er door PET, het landelijke projectbureau 'Evangelische Trends' uit Rijswijk een onderzoek gedaan naar evangelische sporten. Hieronder volgt een interview met de heer Johan Snijenburg, directeur van PET:

Waarom een onderzoek naar evangelische sporten?

Als projectbureau onderzoeken wij voortdurend nieuwe trends binnen de evangelische belevingswereld in Nederland. Natuurlijk zijn wij hierin niet de enige organisatie die dit doet. Onlangs was er nog een onderzoek van het blad Uitdaging waarin bleek dat het merendeel van de evangelische voorgangers de voorkeur geeft aan de Telegraaf als dagblad en als opinieblad de Visie van de Evangelische Omroep leest. Dit zette ons als aan het denken. Welke sporten zouden de evangelische mensen en met name de evangelische voorgangers het liefst beoefenen?

Om een grondig onderzoek te verrichten, hebben we contact opgenomen met 241 evangelische gemeentes en 315 evangelische voorgangers en leiders met daarbij de vraag aan welke sporten zij allemaal deelnemen.

En wat ontdekte u?

De resultaten van ons landelijk onderzoek waren zeer verrassend. Want wat bleek? Ten bate van ons onderzoek hebben wij een onderscheid aangebracht tussen actieve lichamelijke sporten zoals bijvoorbeeld tennis, voetbal, hardlopen en passieve lichamelijke sporten. Hierbij kunt u denken aan denksporten, paardrijden en dergelijke. Wat we ontdekten, is dat de meeste evangelische christenen en leiders bij voorkeur een passieve lichamelijke sport beoefenen. Dit verbaasde ons, zoals u zich misschien wel kunt voorstellen. Onze kijk op de evangelische christen was er toch meer één van iemand die actief en ondernemend in het leven staat.

Kunt u iets meer vertellen over deze passieve houding in sport?

Het blijkt uit ons onderzoek dat evangelische christenen passiever in het leven staan dan in het algemeen gedacht werd. Ze beoefenen sporten die je meer binnen het Buddhisme zou verwachten. Het zijn namelijk voornamelijk sporten waarbij ze door iemand anders geleid worden of waarbij ze een passieve houding kunnen aannemen. Het lijkt wel of er binnen deze groepering een aversie is ontstaan tegen eigen initiatief en zelfstandig ondernemen.

Maar over wat voor sporten hebben we het dan? U maakt mij wel nieuwsgierig.