Is geloven iets statisch of dynamisch?
Is het een keuze die je ooit gemaakt hebt?
Een geloofsbelijdenis waar je vroeger je handtekening onder hebt gezet?
Of is geloven een reis?
Een reis van het prille begin naar volwassenheid,
Een reis waarin je ontdekt wie jij werkelijk bent in God.
Een reis die beangstigend is.
Een reis waarin je wellicht(tijdelijk) de weg kwijt raakt.
Een reis waar elk gevoel van richting soms ontbreekt.
Een reis die vaak wel begonnen, maar niet afgemaakt is.
Een reis die wellicht onbewust langzaam tot stilstand is gekomen.
Ergens op deze reis zul je tegen de eerste van een reeks van geloofscrisissen oplopen.
Een geloofscrisis heeft vaak alles te maken met je wond.
Een wond waarop je wellicht geen zicht meer hebt.
Een wond die God wilt gebruiken om jou te laten groeien.
Een wond die door omstandigheden wordt opengelegd.
Of nog erger…
Een wond die door andere christenen opnieuw wordt blootgelegd.
Een wond die zich vaak vertaald in een geloofscrisis.
Hoe je omgaat met deze geloofscrisis bepaalt of je verder kunt reizen.
Vaak leidt een crisis in je geloof tot bittere teleurstelling, tot stilstand.
Soms zelfs tot vernietiging van je geloof.
Niet naar transformatie…
Het hoeft niet zo te zijn.
Een crisis in ons geloof biedt ruimte om het verleden los te laten.
Ruimte om God op nieuwe wegen te vinden.
Dit kan transformerend zijn.
Een cocon lokt…
Laatste reacties