Gijs heeft op zijn blog een superverslag geschreven van de netwerkavond van afgelopen zaterdag. 
Gijs, dank je wel.
"Gisteravond was ik in Den Haag te gast bij Matthijs voor een 'netwerkavond' voor mensen die actief (willen) zijn op het gebied van gemeentestichting, missionair gemeente zijn, postmodern christen zijn en misschien zelfs wel 'emerging church'. Ruim 20 christenen, waarvan de meesten geen gebruikelijke kerkdiensten meer bezoeken. Allemaal zijn ze op de één of andere manier stukgelopen op de huidige vormen van kerk zijn, of geconfronteerd met de vraag: "Is dit het nou? Heeft Jezus de kerk zo bedoeld?"
Het meest indrukwekkend vond ik het verhaal van Henk Vink, die al 15 jaar niet meer bij een georganiseerde gemeente hoort. Hij was (en is) pastoraal werkzaam en begeleidde mensen met allerlei problemen. Velen kwamen tot de ontdekking dat het gezin waar ze uit kwamen dysfunctioneel was. De drie ongeschreven regels van een dysfunctioneel gezin zijn: niet voelen, niet praten, niet vertrouwen. Veel van die mensen ontdekten na een half jaar of een jaar dat hun kerk op dezelfde manier dysfunctioneel was. De kerk is toch Gods gezin? Mogen wij in de kerk voelen wat we voelen? Kunnen wij praten over de dingen die ons bezig houden? Vertrouwen wij de mensen die voor en achter ons in de banken of op de stoelen zitten? Zouden wij hen persoonlijke dingen toevertrouwen, zoals je die zou kunnen delen met een biologische broer of zus? Hele confronterende vragen... van de meeste mensen in mijn gemeente weet ik de naam niet eens!
Marc vertelde over de beperkingen van onze manieren van kerk zijn. Doordat wij ons in een gereformeerd, evangelisch of charismatisch hokje proppen, verliezen wij ons zicht op andere stromingen. Volgens hem moeten we toe naar convergentie, dat verschillende stromingen elkaar ontmoeten, de goede dingen van elkaar overnemen en steeds meer op elkaar lijken, en misschien wel helemaal in elkaar opgaan. Verder droomt hij, net als ik, van de kerk als beweging van mensen die Jezus volgen. Als je het zo bekijkt, kan 'kerk zijn' altijd, overal en op vele manieren. Waarom is een preek van een dominee op zondagochtend meer 'kerk' dan een stevige discussie over geloof in de kroeg om twee uur 's nachts, of samen bijbellezen in de McDonalds op dinsdagmorgen?
Verder sneed hij aan dat mensen in gevestigde kerken lijken te denken dat je theologie moet gaan studeren om God te kunnen dienen. "Theologie studeren? Ga liever iets zinvols doen, zoals een gemeente stichten." Iemand verstond het verkeerd en zei: "Een gemeente starten simpel?" "Nee, niet simpel, zinvol. Theologie, dat is simpel." En bedankt, Marc!
Steven vertelde het verhaal van een jaarlijks feest voor verstandelijk beperkten. Ze zochten het beste plekje om een mooie tekening met stoepkrijt te maken, en hij raadde hen een prachtig stukje gloednieuw asfalt aan. Het werd in het draaiboek opgenomen en de verstandelijk beperkten maakten de mooiste tekeningen. Ondertussen is het zes jaar later, het stukje asfalt is versleten en alles behalve glad, en dit jaar hebben de verstandelijk beperkten weer hun tekeningen gemaakt op dat stukje. "Het was toen goed, nu is het ook goed." Niemand die op het idee komt om een nieuw stukje uit te zoeken. Toen Steven vroeg of er in de zaal nog verstandelijk beperkten waren die op zoek wilden naar een nieuw stukje asfalt, reageerde iedereen enthousiast.
Steven legde ook nadruk op verwondering. Wij hebben alles zo beredeneerd, bestudeerd en begrepen, dat we ons nergens over meer verwonderen. We weten hoe dingen werken, en het roept geen verwondering meer bij ons op. Volgens hem moesten we weer leren om onszelf te verwonderen. Die verwondering leidt tot aanbidding van de God die alles zo wonderlijk geschapen heeft.
Er waren nog meer korte praatjes, en daarnaast small-talk en een hoop diepe gesprekken rondom drankje, voorafje, hoofdgerecht, toetje en koffie. Zoveel verschillende mensen met hun eigen boeiende verhaal over hun reis, hun avontuur met God, en hun worstelingen met de wereld en met de kerk. Er waren meer verhalen over tegenslagen dan successtory's, maar tegelijk genoot ik van de echtheid, de oorspronkelijkheid, het lef en de passie van deze eigenzinnige groep volgelingen van die maffe Jezus van Nazaret.
En ik? Ook ik word steeds meer moe van de manier waarop wij de kerk doen. Deze mensen geven mij hoop dat het ook anders kan - wie weet wat God voor mij in petto heeft."
amen met Helmer Nijland van de 
In september starten wij met een nieuw missionair gemeentestichtend project in het centrum van Den Haag. Zes jaar geleden zijn wij met een klein team in de Haagse achterstandswijk Spoorwijk met de missionaire wijkgemeente 'In de Praktijk" gestart. Over de afgelopen jaren is de gemeente gaan groeien en hebben we veel mogen leren. Vanaf september gaan we naast ons werk bij In de Praktijk in het centrum van Den Haag een nieuwe gemeente stichten. Over de afgelopen maanden hebben we hier verschillende gesprekken over gehad met de leiding en de gemeenteleden van de evangelische gemeente 'de Christengemeenschap'.
Laatste reacties