Stel je voor... een vrijplaats met Keltische invloeden, ergens in een grote tuin in Nederland. Een groep mensen, van jong tot oud, is van heinde en ver gekomen om samen de herfstequinox te vieren. Ze staan stil bij de balans tussen dag en nacht, het ritme van de seizoenen en de verbinding met God, de Schepper.
In het midden van de tuin brandt een grote vuurkorf, beheerd door de vuurbewaarder, die over het vuur waakt - een symbool van de allesdoordringende aanwezigheid van Hem, die het Licht is.
Iedereen is warm aangekleed. Terwijl de volwassenen elkaar begroeten, spelen de kinderen in de buurt. Het meegebrachte eten en drinken wordt op tafels uitgestald. Iedereen weet dat er na de viering gezamenlijk gegeten, gelachen en gedeeld zal worden.
Het thema van de viering is ‘Herfstequinox - Stilstaan bij balans’. Om op een speelse manier met dit thema bezig te zijn, is er een lage slackline tussen twee bomen gespannen, waar kinderen onder begeleiding op proberen te balanceren.
Er is geen microfoon, geen muziekinstrumenten en er wordt niet gezongen of gepreekt. Maar wat gebeurt er wel?
Als iedereen er is, verzamelen ze zich, jong en oud, in een grote cirkel rondom de vuurkorf. Deze cirkel, het eeuwenoude symbool van God, zonder begin en zonder einde, herinnert hen eraan dat hun leven deel uitmaakt van een grotere cyclus van schepping en wedergeboorte. Vanuit een openingsgebed wijden ze de cirkel en zichzelf toe aan de Drie-in-Een.
Hierna richten ze zich, als cirkel, zegenend op de vier windstreken - Noord, Oost, Zuid en West - elk met hun eigen symbolische betekenis.
Na de opening gaat de groep op avontuur. Op reis langs elk van de vier windstreken, te beginnen met het Noorden.
Vanuit de cirkel loopt de groep naar het Noorden. Hier staat een verteller bij een houten stok die deze windstreek aangeeft. Zij vertelt dat het Noorden symbool staat voor de verbinding met de natuur. Hierna geeft ze iedereen een steen en vraagt hen om deze in hun hand vast te houden.
Verteller:
“Een steen symboliseert de soliditeit en kracht van de aarde. Vandaag staan wij stil bij een van de eerste Bijbelverhalen over het leven van Jezus. Net nadat Jezus zich in de rivier de Jordaan heeft laten dopen, wordt Hij door de Geest de woestijn in geblazen, de leegte in. Hier vast Hij. Veertig dagen eet Hij niet. Dan komt de Grote Verleider met zijn eerste verleiding: ‘Maak van deze steen een brood. Dan heb je genoeg te eten voor jezelf en voor de armen om je heen.’
Jezus wordt gevraagd om de natuur te gebruiken voor Zijn eigen voordeel. De steen zou dan niet langer zijn zoals hij bedoeld is - een steen - maar getransformeerd worden tot een product voor menselijk gebruik. ‘Maak van de natuur een product, zodat de mens hiervan beter wordt.’
Wat een verleiding… Maar Jezus weigert. De natuur is Zijn schepping, en Hij verandert deze niet in iets anders voor eigen gewin. Hij blijft in volledige balans met de schepping.
Noodgedwongen of uit gemakzucht doen wij dit wel. Wij transformeren de natuur tot een product voor ons eigen welzijn. Maar tegelijkertijd voelen wij dat verlangen, dat diepe verlangen om in balans en harmonie met de natuur te leven. Om in verbinding met haar te staan. Maar hoe?"
Opdracht:
Houd de steen in stilte vast. Wees je bewust van de momenten waarop wij de natuur omvormen tot een product. Tegelijkertijd hoor je haar roep: 'Leef in harmonie met mij. Leef in verbinding met mij.'
Laten we stil zijn…
Leg de steen in het Noorden neer als symbool van jouw verlangen om deze roep van de natuur te beantwoorden.
Gebed:
“God, Schepper van hemel en aarde, leer ons in harmonie met de natuur te leven. Help ons haar niet slechts te zien als een product voor ons welzijn, maar om in balans te leven met Uw schepping. Mogen wij onze plaats vinden in Uw wereld, niet als uitbuiters, maar als beschermers.”
We vervolgen onze reis langs de vier windstreken en reflecteren bij elke richting op een les uit het Bijbelverhaal van de verzoeking van Jezus in de woestijn.
- Oosten: Hier staan we stil bij onze verbinding met de ander. Het touw met knopen symboliseert hoe onze relaties gespannen kunnen zijn, maar ook hoe we deze kunnen herstellen. We bidden voor balans in onze relaties, zodat we in harmonie met anderen kunnen leven.
- Zuiden: Hier reflecteren we op onze verbinding met onszelf. Het herfstblad herinnert ons aan onze kwetsbaarheid en de seizoenen van ons leven. We bidden voor de moed om onszelf te accepteren, met al onze schaduwkanten, en in balans te leven met ons eigen verleden.
- Westen: Hier ontmoeten we de Schepper. De veer staat symbool voor Gods liefdevolle aanwezigheid die ons zacht aanraakt. We bidden voor trouw aan onze verbinding met God, zelfs in tijden van duisternis.
Tot slot keren we terug naar het midden van de cirkel, waar we in stilte reflecteren op de balans die de herfstequinox ons leert. Samen delen we een maaltijd, lachen en vieren we de diepe verbinding met de natuur, elkaar, onszelf en God.
🙏✨ " God van leven en schepping, help ons in balans te leven met de natuur, elkaar, onszelf en met U. Geef ons de moed om het oude los te laten en het nieuwe te omarmen.”
#KeltischChristendom #Herfstequinox #Balans #WielVanHetJaar #ChristelijkLeven #NatuurEnSchepping