Het zat er aan te komen. Een Nederlandse vertaling van de Nashville-verklaring over de Bijbelse omgang met seksualiteit. De oorspronkelijke Engelstalige verklaring werd al 2017 uitgebracht in Nashville, de VS en ondertekend door meer dan 20000 prominente christelijke leiders. De Nederlandse vertaling is een initiatief van Arjan Baan, de directeur van stichting Heart Cry en de hersteld-hervormde seminariumdocent Piet de Vries. Naast dat het document over de huwelijkse relatie tussen man en vrouw gaat, spreekt de verklaring zich vooral uit tegen homoseksualiteit en het transgender zijn.
Hoewel ik begrijp dat de schrijvers van deze verklaring volledig overtuigd zijn van hun eigen Bijbels gelijk en dat zij menen te handelen uit hun liefde voor het Woord en uit hun angst voor onreinheid binnen de kerk, schaam ik mij voor deze actie en voor de christelijke leiders die dit ondertekenen.
Waarom schaam ik mij?
Ik schaam mij, omdat deze verklaring komt in de naam van het christelijk geloof, waar ik deel van ben...
Ik schaam mij, omdat zij hiermee zeggen dat geen enkele christen zich meer als homoseksueel, lesbienne of transgender mag identificeren... (artikel 7)
Ik schaam mij, omdat zij hiermee bewust deze broeders en zusters weer terug de kast injagen...
Ik schaam mij diep richting de gelovige ouders, wiens kind transgender is en die nu door de macht van christelijke leiders dit niet meer als transgender mogen benoemen, die het proces van hun kind niet meer als transgender mogen positioneren. “Hoe dan wel?” is de vraag die overblijft...
Ik schaam mij diep richting mijn homoseksuele mede-gelovigen, die zich niet meer als homoseksueel mogen positioneren. En dus als ze getrouw willen zijn op zoek moeten naar een nieuwe omschrijving...
Ik schaam mij diep voor het geweld van deze handtekeningen, voor de macht van de christelijke leiders, de dominees, de predikanten en de voorgangers die met hun handtekening hun positie en invloed inzetten en macht uitoefenen en hiermee kwetsbare broeders en zusters in de naam van heiligheid nog verder de anonimiteit injagen...
Ik schaam mij diep richting de christelijke ouders die worstelen met de geaardheid van hun kind en voor wie het nu nog moeilijker wordt om als christelijke ouders hier goed op te reageren...
Ik schaam mij voor de stelligheid van de schrijvers, waarmee ze verklaren dat ‘Bijbelgetrouwe’ christenen niet van mening mogen verschillen over homoseksualiteit en transgenderisme. (artikel 10)
Ik schaam mij ervoor dat ze in de naam van ons christelijk geloof eigenlijk zeggen: “Als je er niet hetzelfde over denkt als wij, ben je geen getrouwe christen.”
Ik schaam mij voor hun oordeel over andere christenen, zowel binnen als buiten de LGTBQ+ gemeenschap...
Ik schaam mij omdat er niets goeds en opbouwends uit deze verklaring kan en zal komen...
Ik schaam mij voor de schade die deze Nederlandse verklaring en alle ondertekeningen gaat aanbrengen aan de kwetsbare doelgroep waar het over gaat...
Ik schaam mij diep richting mijn niet-christelijke vrienden die hierdoor nog verder van Jezus komen te staan...
Ik begrijp dat deze schaamte iets over mij zegt. Doordat ik mij hierover schaam, betekent niet dat alle christenen zich hierover hoeven te schamen. Het gaat over mij en mijn schaamte. In dit artikel wil ik mijn verdriet over deze actie uiten, omdat ik denk dat schrijvers en ondertekenaars van deze verklaring geen zicht hebben op hetgeen ze losmaken en verder kapotmaken.
Deze verklaring richt zich met name op de LGTBQ+ mensen binnen de christelijke kerk. Mijn inziens gaat het hier om een (kleine) groep kwetsbare christenen (en hun ouders), die vaak al heftig worstelen met hun geaardheid en hun geslacht. Een groep voor wie het vaak al zeer lastig is om een blijvend plekje binnen de kerkelijke gemeenschap te vinden.
Nu mag je wat mij betreft als christelijke leiders van alles vinden over de Bijbelse overtuiging ten aanzien van homoseksualiteit en het transgender zijn. Laten we het gesprek hierover zeker aangaan, maar dan wel binnen een veilige setting voor de LGTBQ+ mede-christenen in ons midden! Laten we op zoek gaan naar de hoogste en beste weg om als christelijke leiders te bewandelen, in plaats van het hiermee alleen maar moeilijker en pijnlijker voor deze (kwetsbare) groep te maken.
Ik vermoed dat al deze christelijke leiders, die dit ondertekend hebben, anders zouden handelen, als het om hun eigen kinderen of kleinkinderen zou gaan. Als je kleinkind je met tranen in de ogen vertelt, omdat hij bang is voor jouw afwijzing, dat hij in een verkeerd lichaam geboren is of dat hij homoseksueel is, kom je dan met deze verklaring op de proppen? Of reageer je anders? Wellicht meer liefdevoller… genadiger… met je armen wijd….Tenminste dat mag je hopen van je opa! Hopelijk is daar dan ineens een hogere, betere en liefdevollere weg dan het voorlezen van deze Nashville-verklaring aan je kind of kleinkind.
Ik hoor nu al de reacties op dit artikel: “Nee, Matthijs – je begrijpt het niet goed. Er is een groot verschil tussen het ons als christenen duidelijk uitspreken over wat de Bijbel te zeggen heeft over homoseksualiteit en het transgenderisme en de veilige pastorale context, waarin we als leiders liefdevol en zorgzaam met de LGTBQ+ broeders en zusters omgaan.” (of hoe we hen dan ook gaan noemen, want zo mogen deze christenen zich niet meer positioneren!)
Ik vraag af of dat wel mogelijk is. Denk je niet dat al onze geliefde LGTBQ+ broeders en zusters deze handtekeningen gaan bestuderen en zich daardoor nog onveiliger voelen binnen jouw ogenschijnlijk veilige, pastorale context?
Jezus geeft zijn leerlingen de opdracht: “Heb God lief boven alles en je naaste als je zelf.” Net als andere mensen, hebben ook deze christelijke leiders zichzelf lief. Als hun kind hen zou vertellen dat ze homo of lesbienne zijn, als het dus henzelf persoonlijk in hun eigen leven zou raken, dan zou daar hopelijk een andere reactie op volgen dan deze Nashville-verklaring. Hopelijk reageer je dan als leider op een genadevolle en liefdevolle manier richting je eigen kind.
Maar nu gaat het om iemand anders kind!
Al deze homoseksuele en transgender christenen, die in deze verklaring worden aangesproken, zijn andermans kinderen.
Nu gaat het om de onbekende naaste – die onzichtbare LGTBQ+er die niet tot je eigen kind of kleinkind behoort, maar die wellicht wel deel van je gemeente is.
Mag je als christelijke leider vanuit je Bijbelse overtuigingen en je angst voor onreinheid in de gemeente op deze manier stelling innemen over je naaste?
Al deze leiders die de verklaring ondertekend hebben of in de komende weken nog gaan ondertekenen, zou ik de volgende vraag willen stellen:
“Zou je deze verklaring aan je kind of kleinkind voorlezen, als hij of zij je vertelt dat hij homo, lesbienne of transgender is? Of zou je liefdevoller reageren?”
Laten we in Jezus Naam liefdevoller reageren…
Laten we niet alleen onszelf, onze kinderen en onze kleinkinderen liefhebben, maar ook de onzichtbare LGTBQ+ naaste, die jouw handtekening zeker gaat lezen!