Het is inmiddels 2009. De jonge organisatie Vuur haalt geloofsgenezer Rod Medley naar Nederland. John verzet zich tegen deze nieuwe beweging.
Vuur, een organisatie van jonge charismatici, haalt Rod Medley, een Amerikaanse geloofsgenezer, naar Nederland. Twee maanden lang huren ze Ahoy af. Duizenden christenen uit allerlei kerken in Nederland komen hier avond na avond op af. Er zijn claims van genezingen. Net als bij de Toronto Blessing vijftien jaar geleden gebeuren er allerlei manifestaties. Mensen vallen, schudden, lachen, gillen, brullen, huilen. Voor de deelnemers lijkt het een groot feest.
Tot mijn verbazing is John een van de meest uitgesproken tegenstanders van deze beweging. Hij verbiedt zijn gemeenteleden om naar deze avonden te gaan. Ik vermoed dat maar weinigen van hen daadwerkelijk geweest zijn, terwijl het voor de honderden ex-leden van Joy die wél gingen, waarschijnlijk een grote reünie was. In een lang artikel in het blad Uitdaging schrijft John over de gevaren van het gedachtengoed van organisaties als Vuur die Rod Medley naar Nederland halen. Ze trekken gemeenteleden weg naar de ontmoetingen in Ahoy. Hij schrijft over mensen die de kerk als afgedankt zien en enthousiast zijn over emerging churches, hoe dit allemaal ten koste gaat van de bestaande kerken die veel mensen kwijtraken. Hij beschrijft de gevaren van de uitingen op deze bijeenkomsten en zet vraagtekens bij de claims van Rod Medley.
“De redactie van Uitdaging wordt overstelpt met ingezonden brieven. Ook veel ex-leden van Joy komen met hun verhalen over misbruik en manipulatie.”
Er komen veel reacties op dit artikel. De redactie van Uitdaging wordt overstelpt met ingezonden brieven. Dat is sinds Roeper, een van haar vaste columnisten, aangaf te willen stoppen met schrijven, niet meer voorgekomen. Drie maanden achter elkaar worden er twee volle bladzijden met ingezonden brieven aan dit artikel gewijd. De reacties liegen er niet om. Er zijn boze brieven vanuit de emerging hoek van mensen die niet vergeleken willen worden met de werkwijze van Vuur. Er zijn briefschrijvers die in Rod Medley de sleutel tot de opwekking in Nederland zien en die John waarschuwen om niet aan de gezalfde des Heren te komen – waar had ik dit toch al eerder gehoord? Een aantal brieven gaat over de misleiding die achter Rod Medley zit en hoe de duivel hierdoor de gemeente in Nederland kan misleiden. Het valt me op dat er geen enkele verdedigende brief vanuit Vuur zelf komt. Dit vind ik knap van ze.
De meerderheid van de brieven gaat echter over John zelf. Dat was ook wel te verwachten. Precies datgene waarmee John in de tijd van de Toronto Blessing groot is geworden, doet hij nu af als gevaarlijk en schadelijk voor het Lichaam van Christus. Via een ingewijde bij Uitdaging hoor ik dat ook veel ex-leden van Joy geschreven hebben met hun verhalen over misbruik, misleiding en manipulatie binnen de gemeente. Deze brieven worden echter niet in Uitdaging geplaatst. De redactie krijgt zoveel ingezonden brieven dat ze alleen de meest relevante kan plaatsen. Deze medewerkster heeft de brieven echter wel allemaal gelezen. “Zijn deze verhalen over John waar, denk je?” vraagt ze me. Ik haal mijn schouders op. Wat kan ik zeggen?
“Twintig charismatische leiders komen op de Veluwe bij elkaar voor een geheim beraad over Rod Medley.”
Kort daarop wordt John uitgenodigd voor een geheim beraad op de Veluwe. Samen met twintig andere charismatische leiders beraadt hij zich een hele dag hoe ze het best op bewegingen zoals die van Rod Medley kunnen reageren. Ook de mannen van Vuur zijn hiervoor uitgenodigd. Het beraad blijft niet lang geheim. Door een misverstand stuurt Joel Nieuws heel evangelisch Nederland de notulen toe. Zo kan iedereen lezen wat er in dit beraad gezegd is. Opnieuw valt het me op dat niemand van Vuur zich verdedigt. John had in de notulen echter wel heel wat te zeggen, met name dat hij dacht dat deze beweging niet van God was.
Ik weet niet of ik hierin zo zeker kan zijn als John. Ik ben wel tot de conclusie gekomen dat ik hoop dat deze beweging rond Rod Medley niet van God is. Ik voel me bijna schuldig om dit te zeggen. Je zou het eigenlijk niet mogen zeggen. Maar als deze beweging wel van God is, dan moet ik het serieus nemen. Dan moet ik er naar toe. Als God echt aan het werk is, wil ik dit natuurlijk niet missen. Ik verlang naar een beweging van God, naar meer van God. Ik ben alleen zo allergisch voor het hele pakket er omheen. Allergisch voor het geschreeuw, de verheerlijking van leiders, de aandacht voor geld. Waarom lijkt God altijd alleen maar te werken door beroemde leiders op het podium in massale bijeenkomsten? Waarom altijd in een systeem waar je automatisch ook het hele ‘God wil dat iedereen rijk en gezond is’ verhaal erbij krijgt? Waar je gemanipuleerd wordt om zoveel mogelijk aan de leiders te geven die hierdoor alleen maar rijker worden en zo bewijzen dat God wil dat iedereen rijk is? Ik worstel met dit soort zaken.
“Is de Jezus uit de bijbel echt de man van bedekking, zegen, voorspoed, bijbelstudies en aanbiddingsdiensten?”
Waarom kan het werk van God niet los staan van de theologie dat je onder iemands bedekking moet staan? Van het hele verhaal dat je geen negatieve woorden mag uitspreken, omdat woorden kracht hebben en je de kans loopt dat je jezelf vervloekt als je “Hier word ik gek van” zegt. Waar is de aandacht voor de zwakkeren, de armen, de onderdrukten? Waarom draaien deze bewegingen altijd rondom het zegenen, de voorspoed en de genezing van de christenen die hierop afkomen? Waarom gebruiken we deze bijeenkomsten niet om christenen voor te bereiden om met liefde de wereld in te gaan en hier zegen, genezing en voorspoed te brengen? Het staat voor mijn gevoel allemaal zo ver af van de Jezus die ik heb leren kennen in de bijbel en in mijn leven.
Maar dat gevoel heb ik niet alleen bij Vuur en de gemeente van John met al haar succes, geld en voorspoed. Soms heb ik het zelfs in de gemeente die we zelf gestart zijn. Is de Jezus in de bijbel echt de man van bijbelstudies, aanbiddingsdiensten en kerk zoals we dat nu kennen? Petrus, Johannes en de andere tien waren misschien allang afgehaakt als ze nu in onze tijd een discipel van Jezus hadden moeten zijn. Had Thomas het saai gevonden? Was Petrus zich gaan vervelen? Hoe lang kan je een dak boven je hoofd verdragen? Waar is de open lucht, de heuvels, het meer, de vissen? Waarom al die theorie, boeken, blogs en artikelen? Judas en de rest konden waarschijnlijk niet lezen. Toch hadden ze misschien meer geestelijk leven in hun kleine teen, dan wij in ons hele leven. Doen we het misschien met zijn allen toch niet zo goed als we hopen?
Misschien ligt de sleutel niet in een grote succesvolle gemeente zoals die van John. Misschien ligt de sleutel niet in een kleine missionaire gemeente zoals die van ons. Misschien moet het echt helemaal anders…
- wordt donderdag vervolgd -