Keer op keer worden we in de christelijke wereld opgeschrikt door goede mannen die vallen. Leiders die een landelijke bediening hebben en dan plotseling van het toneel verdwijnen alsof ze er nooit geweest zijn. Met heel hun ziel hebben ze voor God en zijn zaak gewerkt, maar onchristelijk gedrag bracht hen ten val. Ze worden nu doodgezwegen, hun erfenis wordt onder het tapijt geveegd, hun naam niet meer genoemd.
Stel dat er een engel op bezoek was gekomen bij deze mannen toen ze achttien en nog vol passie en vuur voor Jezus waren. Stel dat deze engel hen had meegenomen naar hun toekomst. Hoe zouden ze gereageerd hebben?
“Kijk, hier ben je vierentwintig. Je bent net getrouwd. Je hebt je bijbelschool afgerond en je start je eerste baan als voorganger in een kleine gemeente.”
“Nu ben je vijfendertig. Je bent vader van drie kinderen. Je leidt nu een grote gemeente van een paar honderd mensen en je hebt een landelijke bediening.”
“Je bent vijftig. Je bent twintig kilo zwaarder dan toen je achttien was, maar je bent wel een begenadigd spreker. Mensen komen uit het hele land om naar jou te luisteren. Je bent een man met invloed. Je zit in de besturen van vele christelijke organisaties.”
“Je bent drieënvijftig. Je hebt geen bediening meer. Wegens een affaire met een medewerkster ben je uit al je functies gezet en zit je thuis in de ziektewet.”
Wat zou de reactie van deze mannen op deze laatste mededeling zijn geweest? Acceptatie of ontkenning? Misschien wel: “Satan, ga weg van mij!” Zij hadden toen ze nog jong waren nooit kunnen denken dat hun dit ooit eens zou overkomen. Maar wat een onmogelijkheid had geleken toen ze nog jong waren, bleek nu een logische volgende stap te zijn. Toen ik me dat realiseerde, moest ik hier even over nadenken. Wat betekent dit?
Dit betekent dat het ook mij kan overkomen. Maar niet alleen mij; het kan elke christelijke leider overkomen. Het kan de jonge leiders overkomen met wie ik optrek. Wat zullen de namen zijn van de leiders die de komende dertig jaar gaan vallen? Zal mijn naam daarbij zijn? Kun je iets doen om te voorkomen dat je valt? Je gezin zwaar verwond raakt, mensen teleurgesteld in je zijn, je erfenis weg is, een gemeente in duigen ligt en een reputatie naar de maan is? Afgewezen en verzwegen, nagestaard in het kleine christelijke wereldje.
Om een antwoord op deze persoonlijke vraag te vinden, heb ik acht jaar geleden de relisoap ‘De Gezalfde’ geschreven. Om het vallen maar niet in mijn eigen leven uit te proberen, betekende dit dat er een personage ontwikkeld moest worden waarbij ik dit allemaal kon laten gebeuren. Zo komen we bij John.
Waarom laat ik dit afspelen in de charismatische wereld? Ik heb zelf geen (nare) ervaringen binnen de charismatische wereld. Maar John moest iemand zijn die in korte tijd kon uitgroeien van een nobody naar een leider van duizenden mensen, die alle ruimte moest gaan krijgen om, zonder afgeremd te worden, vanuit zijn pijn en gebrokenheid te gaan functioneren, en die als een surfer over de golven gaat met als doel om een zo groot mogelijke gemeente te krijgen. Zonder de charismatische wereld hiermee zwart te maken, was dit de voor de hand liggende optie. Maar het gaat niet om het charismatische. In de vervolgdelen zul je zien dat het meer om de reactie van de schrijver op John gaat, dan om wat John allemaal uitspookt…