Post-Evangelische Perikelen

4. Een lelijk eendje

 

De Joy gemeente is over de afgelopen tien jaar uitgegroeid naar meer dan duizend leden. John heeft succes! Ik merk dat John en Annelies een aantrekkingskracht op me hebben. Iets in me wil precies zijn zoals hen.

Na John vijf jaar niet te hebben gezien, kom ik hem onverwachts weer tegen. In oktober 2001 ga ik naar een landelijke ontmoetingsdag over eenheid in de stad. Plotseling hoor ik mijn naam roepen. Als ik me omdraai, komt John met grote stappen op me af en geeft me een grote hug. Hij ziet er goed uit. Hij zit strak in het pak. Zijn haar ziet eruit alsof hij vanmorgen nog naar de kapper is geweest. Hij straalt charisma en succes uit. Hij geeft mij een van zijn stralende glimlachen. Het valt me op dat zelfs zijn tanden stralend wit zijn.

Waarom ik ‘De Gezalfde’ schreef - de bijsluiter

Keer op keer worden we in de christelijke wereld opgeschrikt door goede mannen die vallen. Leiders die een landelijke bediening hebben en dan plotseling van het toneel verdwijnen alsof ze er nooit geweest zijn. Met heel hun ziel hebben ze voor God en zijn zaak gewerkt, maar onchristelijk gedrag bracht hen ten val. Ze worden nu doodgezwegen, hun erfenis wordt onder het tapijt geveegd, hun naam niet meer genoemd.

3. Apostel over Holland

 

Na een bezoek aan de Joy gemeente van John en Annelies, waarbij mijn kritische vragen worden afgekapt – “John spreekt namens God, je moet hem niet in twijfel trekken” – weet ik zeker dat we toch echt op een ander spoor zitten.

Hoewel ik John hierna een paar jaar niet meer zie, blijf ik hem wel volgen via internet, kennissen en christelijke bladen. Het jaar 1995 is een goed jaar voor John. De Toronto Blessing breekt uit in Nederland. John huurt een grote zaal in het centrum van Amstelland en start met interkerkelijke verfrissingsavonden op vrijdag, zaterdag en zondag. Hij is een van de eersten die hiermee begint en christenen vanuit de wijde omtrek komen erop af. Elke avond zit de zaal vol en er gebeurt van alles.

2. Op bezoek in Johns gemeente

 

Na allemaal negatieve verhalen over John en zijn vrouw Annelies te hebben gehoord van een ex-oudste van zijn gemeente, kom ik hem op een dag onverwachts weer tegen.

In de lente van 1994 kom ik John plotsklaps weer tegen op een conferentie in De Bron. We delen nieuwtjes uit en vol trots vertelt hij mij over zijn werk in de gemeente. Hoe de gemeente ‘Joy’ enorm aan het groeien is en dat God hem beloofd heeft dat zijn gemeente de grootste kerk van Amstelland en omgeving gaat worden, een megakerk van wel duizenden leden. Het klinkt zo mooi, zo overweldigend dat ik er even jaloers van word. Mijn eigen werk bestaat uit straatevangelisatie en de afgelopen jaren dat ik dit fulltime doe, heb ik nog nooit iemand tot de Heer geleid. Niet echt een superevangelist dus… En hier is John die vertelt over de vele bekeerlingen en wonderen die God in zijn gemeente aan het doen is. Tjonge, dat wil ik ook.

1. Van aardige jongen naar ‘de gezalfde’

De eerste keer dat ik John ontmoette was in de zomer van 1989, toen we allebei als achttienjarige jongens meededen met de zomeractie van Jeugd met een Opdracht in Amsterdam. John en ik zouden die hele maand juli samen een kamer delen en zo leerden we elkaar kennen. We waren allebei ‘on fire’ voor Jezus en hadden de grootste plannen: wij zouden de wereld voor Jezus gaan veranderen. Hij in Azië, ik in Soedan.

John was een jongen vol charisma, iemand bij wie je je gelijk op je gemak voelde. Hij was vol vuur voor Jezus en hele dagen stonden we op De Dam mensen te vertellen over het evangelie. John kwam uit Amstelland. Zijn vader was daar voorganger van een pinkstergemeente. Helaas klikten John en zijn vader niet. Jaren later zou John me vertellen dat hij als kind altijd het idee had dat hij nooit goed genoeg was voor zijn vader. John was eigenlijk heel onzeker, iemand met een sterk minderwaardigheidsgevoel en een diep verlangen naar erkenning. Maar dat wist ik toen nog niet. Niemand wist dat, zelfs John niet. Wij waren gewoon jongens van achttien die de wereld gingen winnen voor Jezus. Voor een zomer waren we vrienden.

Relisoap: ‘De Gezalfde’

 

De afgelopen weken stond het thema 'leiderschap, heldencultus en machtsmisbruik binnen de kerk' helaas opnieuw centraal. Dit thema is iets wat mij al jaren intrigeert. Hoe kan het toch dat iemand met de beste bedoelingen en liefde voor God iets moois begint en uiteindelijk eindigt met machtsmisbruik en het beschadigen van mensen. Om dit proces voor mezelf uit te werken, heb ik acht jaar geleden op mijn blog een dagboek geschreven over mijn fictieve relatie met John, een jonge charismatische voorganger die uiteindelijk de leider van de meest succesvolle kerk in Nederland hoopt te worden .

Na acht jaar leek het me goed om John opnieuw uit het archief te halen. Nu we in het tijdperk van Facebook en Twitter leven, is er waarschijnlijk een hele lezersgroep die nog geen kennis met John heeft gemaakt.

Even een korte introductie: John geeft leiding aan een kleine pinkstergemeente in Amstelland, maar heeft van God gehoord dat hij de meest succesvolle kerkelijke leider van Nederland gaat worden. Hoe zal het John vergaan in zijn bediening op weg naar een potentiële megakerk met duizenden bezoekers? Beleef het mee in ‘De Gezalfde’, een spannend feuilleton in dagboekstijl.

Eerste aflevering op maandag 20 november. Daarna elke donderdag en maandag een nieuwe aflevering. 

 

Disclaimer: Deze serie is volledig fictief. Hoewel gebeurtenissen zoals beschreven in ‘De Gezalfde’ herkenning zullen oproepen bij mensen die bekend zijn met de mores in bepaalde evangelische en charismatische gemeenten en organisaties in Nederland, berust elke gelijkenis met bestaande personen, gemeenten en situaties op louter toeval. Ook is het niet mijn opzet om met deze serie evangelische en charismatische christenen of kerken op de hak te nemen, maar veel meer dieperliggende dynamieken bloot te leggen.

Atheïstische illusionist ziet mensen genezen tijdens theatershow

 

Afgelopen week bekeek ik op aanraden de nieuwste show ‘Miracle’ van Derren Brown op YouTube. Voor degenen die hem niet kennen, Derren Brown is een voormalig christen, nu atheïst en is een van de Engelse top-illussionisten. In zijn uitverkochte theatershow  ‘Miracle’ speelt hij in de tweede helft een christelijke genezingsdienst na, waarin hij de gebedsgenezer is. Confronterend om te zien, maar wat mij werkelijk raakte, is dat vele betalende bezoekers op het podium kwamen om te ‘getuigen’ van hun genezing. 

Jarenlange pijn die plotseling verdwenen was. Lichamelijke bewegingen die ineens wel weer mogelijk waren. Glunderende mensen die blij het podium verlieten, omdat ze ‘genezen’ waren. En ik dacht: “Tjonge, als dit in een dienst of een conferentie was gebeurd, waren wij allemaal prijzend en dankend naar huis gegaan, bemoedigd door Gods kracht en grootheid.” Maar het was niet in een dienst. Het was niet eens echt. Het was in een theatershow, waarin Derren Brown dit ‘trucje’ avond na avond herhaalt.