Ver weg van deze mega menu-kerken zijn er missionaire monastieke orders die zich genesteld hebben in de stad en hier als een vloeibaar netwerk van kleine toegewijde kringen zich verspreiden over de stad. Deze monastieke orders bestaan uit christenen die niet zozeer dezelfde theologische waarheden, als wel dezelfde kernwaarden en visie delen. De tientallen kleine kringen zijn divers in theologie, aanpak en samenstelling, maar opereren toch in eenheid. Deelname aan de missionaire orde is namelijk niet vrijblijvend. Leden moet zich na een initiatieproces van een half jaar toewijden aan de waarden en visie van de orde, aan elkaar en aan de missionaire projecten.
Elke kring is gekoppeld aan zowel een breed scala van diaconale en missionaire projecten. De diaconale projecten bestaan uit: voedselverdeling, maaltijdprojecten, verhuisservice, kinderopvang, praktische hulp, organisch tuinieren, kunst voor de stad en de zorg voor een park. Wat de missionaire projecten betreft, werken ze op relationele en incarnationele wijze, waarbij leden van een bepaalde kring dichtbij elkaar in de buurt gaan wonen om op hun eigen wijze het goede nieuws van het Koninkrijk van God en het evangelie bekend te maken.
Leden van diverse kringen werken samen in een missionair of diaconaal project, waardoor er een stevige verbinding en kruisbestuiving tussen de kringen ontstaat. Naast de kringen en de missionaire projecten wordt er stadsbreed een tweewekelijkse viering en tal aan ondersteunende activiteiten geboden. Zo is er op meerdere plaatsen gedurende de dag ochtendgebed en avondgebed. Er is een gebedshuis, waar 24/7 gebeden wordt en meerdere teamhuizen die als grote woonkamers voldoen, waar vrienden uit de order elkaar ontmoeten. Er worden cursussen en bijbelstudies aangeboden, waar iedereen uit het netwerk deel van mag zijn. Daarnaast is er individuele coaching en mentoring beschikbaar voor een ieder lid van de order.
Op eerste gezicht lijken de missionaire orders sterk op de menu-kerken. Ook zij bieden een breed diversiteit aan activiteiten en keuzevrijheid, zij het verdeeld over de stad en over de week in kleinere settings. Er is echter een hemelsbreed verschil in gedachtegoed tussen deze twee vormen van kerk-zijn. De mega menu-kerk is afhankelijk van een enorm aantal vrijwilligers die samen met elkaar het systeem draaiende houdende om zo een veel grotere groep van christenen te voorzien in hetgeen zij nodig hebben. In de missionaire order zijn er, behalve de mensen in de diaconale en missionaire projecten die door de leden bediend worden, geen consumenten. Hier is iedereen een producent op het gebied van aanbidding, gemeenschap en missie. Leden worden getraind en gecoacht om zowel actief deel te nemen in de gemeenschapsvorming in de kringen, als in het missionaire en diaconale werk en de diverse vormen van aanbidding die deze missionaire orders rijk zijn.
Toch bijten de twee 'systemen' elkaar niet. Er is zelfs een intensieve kruisbestuiving waar beiden hun voordeel uit halen. Leden van de menukerk helpen mee in de missionaire en diaconale projecten zonder dat zij die toewijding hoeven te maken aan de orde. Leden van de orde bezoeken met enige regelmaat de menukerk om gebruik te maken van haar vele diensten. Zo leven ze naast elkaar; allebei heel anders, maar toch in elkaars verlengde.