Volgens Stuart Murray zijn er momenteel vijf soorten gemeentestichters. Hij benoemt hen als:
- Pragmatische evangelischen: gericht op bekering, gemeentegroei en sociale transformatie
- Opwekking gelovers: redden van zielen brengt de Wederkomst van Jezus dichterbij, hoop op Opwekking, gericht op gemeentegroei
- Alternatieve emergers: gericht op authentiek kerk-zijn, culturele relevantie, geestelijk herstel
- Missionaire initiatiefnemers: Laten zending vorm geven aan alles wat ze doen. Maken geen gebruik van franchise modules, maar creeeren.
- Post-Christendom ontdekkingsreizigers: Creeren van holistiche uitdrukkingen van kerk / zending aan de marges
Wat denk jij? Herken jij deze vijf categorieen?
Gisteren is al een hele discussie hierover op gang gekomen over het nut, de zin en de onzin van deze labels.