In mijn werk heb ik een aantal jaar veel te maken gehad met Antilliaanse jongeren. Veel Antilliaanse jongeren voelen zich onveilig. Om zich veilig te voelen en te overleven, creëren ze overlevingstechnieken. Je kunt deze overlevingstechnieken zien als een sterke toren waarin zij zich kunnen verbergen. Veel van het gedrag wat wij op straat of in een tram van Antilliaanse jongeren zien, is ‘torengedrag’. Pas bij een vertrouwensrelatie en relationeel leiderschap durft een dergelijk jongere uit zijn/haar toren te stappen.
Ik heb hier voor mezelf een onderzoekje in gedaan omdat juist bij hen deze torens zo uitvergroot in hun levens aanwezig zijn. Ik kwam tot de ontdekking dat er vijf verschillende torens onder Antilliaanse jongeren bestaan. Je kunt deze torens vergelijken met vierkante torens waarvan de muren bestaan uit stenen van timide zijn, dominantie of clownsgedrag. De meeste torens die ze bouwen, bestaan uit twee of meerdere van deze aspecten.
De vijf torens, waar ik de komende posts uitgebreid naar wil kijken, zijn:
- de camouflage toren
- het ‘stergedrag’ toren
- de aggressieve toren
- de clowns toren
- de neutrale toren
Zoals ik al schreef, kan je deze torens uitvergroot zien in de levens van Antilliaanse jongeren, maar eigenlijk in het leven van menige kantine in een middelbare school. Toch zijn het niet slechts Antillianen of tieners die ’s morgens als ze hun veilige thuissituatie verlaten (als ze die al hebben) in deze torens kruipen. We doen het allemaal en verstoppen onze schaduws in deze torens. Totdat Jezus langskomt en ons uit onze toren lokt, ons uitdaagt, in onze toren komt, onze toren afbreekt en zelfs soms opblaast. Maar daarover later veel meer...