Hoe ga je om met grenzen als gemeentestichter of missionair werker? Mag je rekening houden met je grenzen of moet je keer op keer in het neerleggen van je leven over de grenzen gaan? Goede reacties:
Johan ter Beek:
"Goede vraag. We hebben het hier een jaar geleden ook over gehad met onze kring. Grenzen aangeven is belangrijk... dat zegt de moderne psychologie ons...
Maar ik probeer me voor te stellen wat er van deze planeet komt als Jezus zijn grenzen aangegeven zou hebben...
Laatst las ik over Antiochie, de op drie na grootste stad van het Romeinse rijk. Een stad vol onrecht, geweld, ziekten, armoede en enorme toestanden in "huizen". De bevolkingsdichtheid veel hoger per m2 dan manhattan (en dan hebben die nog wolkenkrabbers...)De Christenen waren daar gastvrij, gingen de ziektes niet uit de weg, waren zo voorbeeldig dat ze naar hun leider werden vernoemd. Ik vraag me af wat "grenzen stellen" daar zou beteken?
Conclusie: grenzen stellen is iets voor moderne, rijke westerse mensen..."
Daniel de Wolf:
"Hier ben ik het niet helemaal mee eens Johan! Het is onmogelijk grenzeloos te zijn, we zijn God niet. Onze grenzen, sprekend over ons team van TC, zijn de afgelopen jaren redelijk opgerekt kan ik wel zeggen. Maar daar kleven gevaren aan, voor je eigen gezondheid, je gezin, je relaties. We hebben ze herontdekt en zijn daar nog steeds mee bezig. Het is steeds opnieuw weer keuzes maken. Doe je dat niet, dan kan die tweede mijl wel eens een mijl te ver worden."
Peter Jansen:
"Daniel, wat zijn dan de criteria die je hanteert bij de keuzes die je maakt?"