Nico-Dirk heeft een aantal drukke weken achter de rug met veel contacten rondom emerging church. Hij schreef hier laatst een interessant stukje over op zijn blog....
"En ook veel negatieve dingen, projecten die plotseling crashen, projecten waar mensen eerder domme dingen gedaan hebben en nu de consequenties oogsten, projecten erg lastig lopen. Reacties op EC in de trant van: "Jullie zijn te radicaal". Pioniers die worstelen met de gevestigde orde en bij wie de woede en frustratie soms (even) winnen van liefde en waardering voor de ander. Mensen die worstelen met zichzelf, met Jezus en Zijn kerk. Verhalen van burnout en depressie."
Als ik dit lees, dan zou iets in mij zo graag willen voorkomen dat mensen in dit werk opbranden, dat ze vol enthousiasme starten en dat hun droom uiteenspat, dat mensen helemaal zonder netwerk als solisten aan de slag gaan en ontdekken dat er niemand is om te helpen als de boel in de fik vliegt of juist dooft. Ik had er van de week nog even met Nico- Dirk over. Hij zei iets wat ik eigenlijk al wist, dat het puur om relaties gaat. Tenzij je in relatie met mensen bent, kan je niks voor de ander betekenen.