Deel 7 van de serie 'toekomst van de kerk in Nederland'. Vandaag: weinig hoop op verandering
Vanuit de meerderheid van de evangelische en pinkstergemeenten zal er geen tot heel weinig verandering te verwachten te zijn. Ze hebben niet de mate van wanhoop bereikt, die in andere geloofsgenootschappen wel aanwezig is, waardoor verandering nodig blijkt. In mijn opzicht hebben deze gemeente in het algemeen een onrealistische hoop voor de toekomst. Hoop is voor hen verbonden aan gemeentelijke groei en groei lijkt in hun ogen nog zeer mogelijk. De reden voor deze optimistische blik op groei is meervoudig. Veel gemeenten kijken naar de groei van een aantal bekende regiogemeenten en zien hierin een voorbeeld van de groei die binnen hun gemeente ook nog steeds mogelijk lijkt. Anderen werken met verschillende gemeentegroei principes die groei beloven. Daarnaast staat de evangelische wereld meer dan andere geloofsgemeenschappen open voor de diverse groei ‘golven’ vanuit het buitenland zoals bijvoorbeeld: de Toronto Blessing, Willow Creek, Doelgericht gemeente-zijn en het soaken.
De betrokkenheid van de meerderheid van deze gemeenten met hun omgeving is minimaal en zal dit de komende jaren ook blijven. De missionaire invloed van een groot gedeelte van de evangelische en charismatische gemeenten is waarschijnlijk te verwaarlozen. Veel van hun missionaire activiteiten is gebaseerd op aantrekkingskracht. Door gebruik te maken van aantrekkelijke diensten en bijvoorbeeld een Alpha cursus hopen ze nieuwe mensen met het evangelie te bereiken. Helaas trekken zij hiermee voornamelijk randkerkelijke mensen, maar hebben hun activiteiten op de meerdermeid van de mensen in hun omgeving jammer genoeg geen invloed.