Een goede vraag van Gijs:
"Wat voor mij relevante vraag is: als mensen tot geloof komen, wat zijn dan hun behoeftes, en hoe wordt daar op een - voor hen - natuurlijk wijze in voorzien?
Stel nu dat ik er aan bij mag dragen dat een handjevol Utrechtse studenten tot geloof komen. Wat zijn dan hun behoeften? Ik gok vriendschap met elkaar en met 'oudere' christenen (gemeenschap), leren om te bidden, de Bijbel te lezen en Gods stem te verstaan (geloofsopbouw) en leren om hun naasten lief te hebben en zich in te zetten voor de ander en voor Gods missie.
Wat is een voor hen natuurlijk manier om in die behoeften te voorzien? Vriendschap: veelvuldig communiceren via sms, mobiele telefoon, mail, blog, hyves, etc, samen pokeren, bier drinken, op een terras zitten, enzovoorts. Geloofsopbouw: ??? In ieder geval diepgaande en felle discussie over Bijbelgedeeltes, dat klink bijna Rabbijns. Maar verder... In hoeverre is mijn geloofsbeleving refogelisch getint, en in hoeverre kan en mag ik die overdragen?
Maar laat ik niet te veel mijn hoofd breken. Contextualisatie is een voortdurende zoektocht, waarin je voortdurend moet uitpuzzelen welke manieren en vormen bij je doelgroep passen en aansluiten.
Contextualistie = anderen helpen om (cultureel) authentiek te zijn in het volgen van Jezus?"
