De afgelopen weken heb ik geschreven over onze studiereis over gemeentestichting in Engeland. De laatste dagen van onze reis brachten we bij Jim en Julliet Kilpin door. Jim en Juliet zijn samen met Stuart Murray de oprichters van Urban Expression. Ze zijn over de jaren voor mij en mijn vrouw een groot voorbeeld en inspiratie geweest. Deel van ons gemeentestichtend werk is gebaseerd op hun werk in Londen.
Jim en Juliet wonen nu ongeveer 9 jaar in Shadwell, een achterstandswijk in Londen. Ze hebben jaren geïnvesteerd in contacten met de buurt en kennen inmiddels honderden mensen. Daarbij hebben ze het initiatief genomen tot het maken van een bewaakte speeltuin voor kinderen. Zij zien dat als goed nieuws voor de buurt, als het zichtbaar maken van Gods Koninkrijk en goedheid voor de mensen in hun omgeving. Nu, na negen jaar is er een informele huisgroep ontstaan van zo’n 10 tot 15 man.
Martijn schrijft in zijn verslag een aantal dingen op die hem zijn bijgebleven:
“Bij dit soort gemeentestichting kan je snel niet spreken over tientallen bekeringen. Snel scoren gaat niet als je mensen met allerlei problemen (financieel, verslavingen, gezinsproblemen) bij Jezus wilt brengen.
Gaaf om Steve te spreken, een verslaafde, dakloze man die was geraakt door de liefde van Jim en Julliet, in eerste instantie via gratis maaltijden. Hij leefde ruim 35 jaar op straat, kent de hele onderwereld, maar was nu vrij van verslavingen, wilde theologie studeren en was nu een steun voor de hoeren, pooiers, daklozen en verslaafden die hij kende.
Zo’n initiatief eist veel van je gezin, dat was zichtbaar en proefbaar. De initiatiefnemers wilden nu een tijd van rust inbouwen, maar God had nog niet voorzien in iemand die het werk kon overnemen. Da’s pittig.
Het was voor Jim en Julliet ontmoedigend dat de mensen die in de loop van de jaren waren gaan geloven en hun levensomstandigheden hadden verbeterd al snel naar betere woongebieden verhuisden.
Lastigste probleem is om dit soort gemeenschappen zelfdragend te maken. Mensen verhuizen snel als ze het beter krijgen en leiders opleiden kost tientallen jaren. Een gemeenschap tot stand brengen in zo’n context lijkt eerder een kwestie van generaties dan van jaren te zijn.
Zonder ondersteuning van ‘middenklasse kerken’ lijkt het erg lastig om dit soort initiatieven mogelijk te maken. Kerken met middenklasse christenen zullen een koninkrijksvisie moeten krijgen die breder is dan hun eigen gemeente om dit soort initiatieven mogelijk te maken.”