Van de week heeft het kabinet zich neergelegd bij de beslissing van de kamer dat een grote groep uitgeprocedeerde asielzoekers tijdelijk niet meer het land mogen worden uitgezet. Wachtend op een generaal pardon.
Voor een familie uit Soedan die wij goed kennen, omdat ze een straat verder wonen, kwam deze beslissing te laat. Debby, een goede vriendin en teamgenoot heeft een verhaal over deze familie geschreven:
"Door mijn vrijwilligerswerk als kerkelijk wijkopbouwwerker in Spoorwijk werk ik veel met kinderen. Vijf jaar geleden ontmoette ik Sohir, een knap en lief meisje uit Afrika. Inmiddels is ze tien jaar oud.
Negen jaar geleden is zij samen met haar ouders, oudere broer en oudere zus die een verstandelijke handicap heeft vanuit Soedan gevlucht omdat ze hun leven daar niet zeker waren. Hier in Nederland heeft ze een jonger zusje erbij gekregen. Vijf jaar hebben zij als uitgeprocedeerde asielzoekers bij ons om de hoek gewoond.
De afgelopen jaren hebben wij als gemeente geprobeerd om hen zoveel mogelijk bij te staan met praktische en emotionele hulp, want het is niet gemakkelijk om uitgeprocedeerd asielzoeker in Nederland te zijn.
Vandaag was de laatste dag dat ik haar zag, haar kon knuffelen en een kus kon geven. Ze is namelijk met haar familie naar Schiphol om terug te keren naar haar geboorteland. Terwijl de nieuwsberichten enkele maanden geleden continue vertelden over de genocide in Darfur in Soedan verandert er niets in de situatie van de familie hier in Nederland ondanks pogingen van hun advocaat. De ouders konden het wachten, het niet mogen werken en de lange onzekerheid niet meer aan. Ze hebben besloten om terug te keren naar Khartoum, de hoofdstad van Soedan.
Huilend heb ik net afscheid genomen met veel vragen in mijn hoofd: “Is de familie echt veilig?” “Kan de moeder voorkomen dat de meisjes worden besneden?” “Zou het oudste meisje met de verstandelijke handicap ook daar kans hebben op een goede toekomst?” “Waarom mochten ze na zo lang wachten niet blijven in Nederland?” De vragen blijven enkel in mijn hoofd, maar in mijn hart houdt deze familie een plek. Sohir, ik zal je missen."