Een reactie van Reinier Drop (medewerker van het project 'Villa Klarendal' op de post "Is Villa Klarendal een kerk". Dit is nou wat je noemt missionair denken. Daar komt ie:
"Ik zal me even kort introduceren: Ik ben Reinier Drop, één van de vier mensen in het team van Villa Klarendal naast Rick.
Over de brugfunctie. Inderdaad proberen wij een brug te zijn tussen de wereld en de kerk. Dit omdat in de praktijk de kloof te groot blijkt te zijn tussen de cultuur van de kerk en die van de wereld/wijk. Daarom zoeken we in de Villa naar een cultuur die nauw aansluit bij die van de wijk. Wil de bezoeker zich bij een bestaande gemeente aansluiten kunnen er twee dingen gebeurd zijn. Of de cultuur van de betreffende gemeente is veranderd waardoor deze meer aansluit bij de bezoeker of de bezoeker wil zich aanpassen aan de cultuur in de gemeente.
Zolang de bezoekers nog niet de stap willen zetten naar de bestaande gemeentes in de buurt blijven zij bij ons. Ik voel ons er dan ook echt tussen hangen, een brug dus.
Christelijke groepen kunnen overal zijn. Ook groepen christenen die met elkaar de gemeenschap van heiligen / fellowship beleven. Misschien bedoel je dat als je zegt dat jouw schoonouders in de koffiebar ‘kerk’ ervaren? Maar de schrijvers van het nieuwe testament hebben het toch ook wel echt over een plaatselijke georganiseerde gemeente met leiders, een zichtbare kerk. De kerk zoals jij (Gijs) voorstelt is dan denk ik meer de onzichtbare kerk. Paulus en zijn missionaire groep bijv. waren ook geen gemeente maar hoorden wel bij de grote kerk, hoewel misschien uitgezonden vanuit Antiochië. Een missionaire groep kan dan een kerk stichten, kan er eventjes onderdeel van zijn en kan weer verder trekken, terwijl ze die gemeente achterlaten. Omdat er regels en afspraken zijn tussen mensen is zo’n plaatselijke gemeente toch wel een organisatie. Een organisatie waar gelovigen en niet-gelovigen deel van kunnen uitmaken, wij kunnen niet in de harten kijken zoals God dat doet.
Volgens mij moet er dan wel (praktisch)theologisch nagedacht worden over wat zo’n kerk / organisatie inhoud. Aan welke voorwaarden zo’n groep moet voldoen als ze bij elkaar willen komen met de intentie om kerk te zijn. Verkondiging van het evangelie/woord, doop en avondmaal zijn dan ons inziens, en dan staan we niet alleen, wel echt vereisten voor een kerk. Doop als ‘inwijding’ en avondmaal als ‘onderhouding’. Omdat we alleen maar de verkondiging hebben zijn we in ieder geval geen kerk. Wij vervullen dus maar een deel van de grote opdracht, maar samen met heel de kerk in Arnhem vervullen we de hele opdracht. Als we de intentie willen hebben om kerk te zijn moeten we dat wel volledig waar kunnen maken. Daar komen verantwoordelijkheden bij, o.a. voor de continuïteit maar nog veel meer, ik denk ook aan tucht. De verantwoordelijkheden zijn nu denk ik nog te groot voor ons, daar is nu een spanningsveld. Maar wie weet waar het toe uitgroeit in de toekomst.
De doop op zich wijzen wij absoluut niet af. Integendeel, ook wij zien de doop als horend bij de grote opdracht. Alleen wij dopen zelf niet, omdat we niet de intentie hebben om een kerk te zijn. Hoe dat verder zal gaan moet de praktijk uitwijzen. Ik zou zelf altijd iemand stimuleren om niet te lang op de brug te wachten maar door te lopen. Daar is de brug voor, om de stap naar de overkant te maken. Aan de overkant kan er dan gedoopt worden. Wij vormen zo dus eigenlijk een uitgebreide interkerkelijke evangelisatiepost. Het probleem is alleen, als je het zo moet noemen, dat het erg gezellig op de brug is met die mensen die je nu kent. Dat zag jij blijkbaar op de koffiebars maar nu o.a. ook in de Villa. De brug wordt breder en gaat in de toekomst misschien steeds meer op de overkant lijken. Misschien dat dan de brug eens onderdeel wordt van de overkant zodat de zichtbare kerk in Arnhem geen brug meer nodig heeft naar Klarendal maar die brug al in zich heeft. In de zin van dat de Villa volledig gemeente wordt in de Klarendal cultuur.