Het 'emerging' gesprek gaat voort. Hier een vraag van Mark:
"Hoi Matthijs e.a.,
Vanavond zat ik zo nog eens na te denken over het doorlopende gesprek over emerging church/conversation de laatste tijd op je weblog. Ik vroeg mij af of heel dit gesprek niet ook te maken heeft met een spanningsveld tussen een vraag om (h)erkenning en de wil om een rebel te zijn.
Aan de ene kant willen graag dat men (de huidige leiders) ons voor vol aanzien, dat zij herkennen en erkennen dat God in ons leven werkt en door ons heen werkt - door wie we zijn en door wat we doen. En dat veel van ons gesprek het zoeken naar argumenten is om hen er hiervan te overtuigen, hun ogen hiervoor te openen, opdat we hun goedkeuring krijgen dat we mogen zijn zoals we zijn. Zouden we niet maar wat graag horen: "We geloven in jullie. Je bent goed zoals je bent. Ga maar, probeer maar, ontdek maar, maak fouten. Wij zijn hier om jullie te ondersteunen, op te vangen."
Maar we willen eigenlijk ook soms stiekem niet gewoon onze eigen gang gaan, ons eigen ding doen zonder daar verantwoording over te hoeven af leggen, zonder het allemaal steeds weer moeten uitleggen aan mensen, waarvan we denken dat ze ons toch niet kunnen/willen snappen.
Zou het niet kunnen zijn dat we ons een beetje gedragen als tieners die op zoek zijn naar wie ze zijn, naar ruimte om onszelf te ontdekken, naar erkenning van wie we dan ook mogen zijn en zo overal maar een beetje tegen aantrappen? Niet kwaad bedoeld, maar gewoon om ruimte te creeeren om te kunnen ontdekken wie we mogen zijn.
Zou het niet zo kunnen zijn dat veel van de emerging church/conversation gewoon eenvoudigweg te maken heeft met enerzijds een soort generatiekloof en anderzijds met gewoon volwassen worden en onze eigen draai in het leven vinden?
Niet dat ik hier nu zo een antwoord op heb, maar ik vroeg het mij zo eens af. Wat denken jullie?" (Mark)
En een reactie van Martijn:
"Leuke vraag Mark, al kan ik de diepte nog niet helemaal peilen.
Is jouw inschatting dat de emerging-beweging *als geheel* aan het zoeken en ontdekken is, ruimte wil, fouten maakt, nog niet rijp is, erkenning zoekt, etcetera? Ik zeg in ieder geval 'ja'. Het is nog een relatief jonge beweging, vooral in Nederland, en daar horen de aspecten die jij noemt zeker bij.
Of bedoel je meer dat we te maken hebben individuen die door (een soort herbeleving van)
hun pubertijd heengaan? En daarom behoefte hebben om zich af te zetten? Nu hebben sommigen daar ook wel wat trekjes van (mezelf niet uitgezonderd), maar of die analyse recht doet aan wat zich afspeelt...
Wat ik mis in je analyse van drijfveren - en wat velen wel roepen - is wat ze met een net woord 'missionaire drang' noemen. Velen zeggen dat verandering en experiment nodig zijn om meer mensen iets te laten proeven van Jezus' goedheid. Hoe kijk je daarnaar?" (Martijn)
