Tot nu toe is er nog weinig duidelijke kritiek op de 'emerging church'. Meneer Geelhoed lijkt samen met Bram Krol de meest uitgesproken critici. Om eerlijk te zijn, vind ik oprechte kritiek alleen maar goed. Waarom? Omdat we als beweging ons hier aan kunnen spiegelen en als het nodig is ten goede veranderen. Als ik het bezwaar van meneer Geelhoed tegen de emerging church zie, valt mij vooral zijn liefde voor het evangelie op. Deze liefde deel ik met hem. En hij stelt ook twee goede vragen:
- Is de emerging church teveel of misschien wel te weinig bezig met comtemplatie?
- Is de emerging church een beweging die niet alleen de vorm van de kerk, maar de inhoud van het evangelie wil veranderen?
Hieronder het bezwaar van meneer Geelhoed:
Er is aan het einde van de jaren negentig van de vorige eeuw in Amerika, binnen de evangelische beweging, een nieuwe stroming ontstaan. De emerging church. Die verschilt op een aantal gebieden van het marketing christendom (Hybels, Warren, Schuller). Het marketing christendom is meer gericht op de generatie van de 'babyboomers', die willen entertainment, gemak, psychopraatjes, etc. Er komt nu een generatie die zich daar tegen af begint te zetten.
De moderne jeugd is geobsedeerd door mysterie, het geheimzinnige, het occulte. Boeken over deze zaken zijn beststellers. Dit zijn juist elementen die door het marketingchristendom vaak uit de gemeente zijn verwijderd. De emerging church wil het mysterie terug. Daarom vindt het contemplatieve grote ingang. De kaarsjes zijn weer terug, de gewaden. Ongeveer de religieuze 'show' die in Taize wordt opgevoerd. Duisternis, rituelen, etc. Alle mystieke technieken.
Dit wordt door de leiders van de emerging church beweging gecombineerd met de standaard postmoderne filosofie. Er is volgens hen geen absolute waarheid. Alleen maar de ervaring. We zijn, volgens hen, met ons allen op zoek, maar we hebben het nog niet gevonden. Het is alsof je de Ouweneel, van voor zijn charismatische wending, hoort spreken. Ook bij hem allerlei postmodern 'gebeuzel', ook verwerping van propositional truth (de mogelijkheid van objectieve ware kennis over God en het goddelijke).
De theorie van het marketingchristendom (Doelgericht, Warren, Hybels) was dat men de vorm van de gemeente aan de cultuur aanpast maar de inhoud van de boodschap onveranderd laat. (Dat laatste was trouwens niet waar, want de boodschap wordt wel degelijk veranderd, klik hier) De leiders van de emerging church gaan nog een stap verder. Zij zeggen ronduit dat we niet alleen de vorm maar ook de inhoud aan de cultuur moeten aanpassen. Dat we het evangelie opnieuw moeten ontdekken.
Alhoewel het marketingchristendom met de emerging church lijkt te botsen heeft Rick Warren toch een aanbeveling geschreven in een van de voornaamste boeken van van Brian Maclaren. Maclaren is de bekendste leider van de Emerging Church beweging. Eén van de schrijvers (Dallas Willard) die door Jos Douma in zijn boek "Jezus uitstralen" wordt aanbevolen wordt ook tot de emerging church gerekend.