Van de week las ik dit artikel in de nieuwsbrief van Villa Klarendal; een missionair gemeentestichtend project in de Arnhemse wijk Klarendal. Villa Klarendal is een initiatief van Klarendalse christenen en Youth for Christ. Een aantal jaar geleden toen ze net gingen beginnen, ben ik bij hen op bezoek geweest. Susanne Drop, een van de medewerksters aan dit project heeft namelijk een paar jaar geleden een jaar lang de cursus ‘missionair gemeente-zijn’ bij ons gevolgd. Zij is iemand met een passie en bewogenheid voor mensen. Het zou me dan ook niks verbazen als zij dit artikel geschreven heeft:
,,Heb je hier nog wat aan?” De zak met belegde broodjes hou ik omhoog. ,,O, dat is lekker bij de soep… nu.” Fijn dat ze net gingen eten, dan ben ik dus precies op tijd. Van een vriend kregen we drie zakken belegde broodjes. Drie gezinnen konden we daarmee blij maken. Heerlijk. Ook om op die manier te merken dat contacten in de wijk toenemen en vertrouwen groeit.
Opdat zij uw goede daden zien en uw Vader die in de hemel is verheerlijken.’ Vaak heb ik aan deze woorden van Jezus gedacht. En me ook vaak tekort voelen schieten. Want hoeveel goede daden doen we nou eigenlijk? Het brood dat we krijgen delen we uit. Dat kost wat tijd ja, maar verder niks. Als ik dan hoor van een van onze vrijwilligers (geen christen) die zelf brood gaat kopen als de Albert Heijn geen brood over heeft omdat ‘die mensen het echt nodig hebben hoor!’ dan ben ik onder de indruk. En voel ik me verward. Want vraagt Jezus niet veel meer van ons als christenen? Zouden we niet alles moeten geven voor de mensen om ons heen? De tweede mijl, geef ‘m ook je hemd, dat soort dingen? Ik denk dan aan Jakobus’ woorden dat geloof zonder daden dood is. Ik denk aan Jezus die het heeft over je leven geven voor je vrienden. Soms word ik dan bang. Schiet ik niet tekort? En dan besef ik: ja. Enorm zelfs. Net als ieder ander, niemand is voor God goed genoeg vanwege wat hij of zij doet. Hoe hard je ook rent. Wat een genade dat ook ik Gods kind mag zijn. Niet vanwege mijn daden. Niet omdat ik het beter doe dan een ander. Maar omdat Jezus voor mijn redding gestorven is. En dan blijft het mijn taak mijn naaste lief te hebben als mijzelf. Maar niet uit angst. En zeker ook niet zonder Jezus. Het goede deel kiezen. Eerst stilzitten aan Zijn voeten. ‘Zonder Mij kunt gij niets doen.’
