Bij ons op de zondagschool zongen we geregeld dit liedje: "Een wijs man bouwde zijn huis op de rots, en de regen stroomde neer..." Ik kan me nog goed herinneren welke les ik als kind uit dit liedje haalde; als je blijft bidden en je bouwt je huis op Jezus, de rots, dan zegent God je. Wat die zin 'bouw je huis op Jezus de rots' betekende, wist ik niet. Waarschijnlijk zoiets als geloven in Jezus of zo. Dit lied en haar betekenis heeft jarenlang mijn gedachten over deze gelijkenis van Jezus bepaalt.
Laatst gaf ik een seminar over kinderwerk. Tijdens het seminar vroeg ik een kinderwerker die al jaren lang zondagschoolwerk doet, mij te vertellen wat deze gelijkenis van de wijze en dwaze man (Mattheus 7: 24-27) voor haar betekende. Ze moest hier over nadenken en antwoordde toen met de opmerking 'beter en meer mijn bijbel bestuderen'.
Van de week zat ik als adviseur bij een evangelische gemeente waar hetzelfde punt op tafel kwam: "Wij willen meer en diepere bijbelstudies." Dit is een gemeente waar mensen al jarenlang elke zondag een preek horen en over de afgelopen jaren meer bijbelstudies hebben gehoord dan dat ze ooit in hun leven kunnen opnemen.
Wat zegt Jezus in deze gelijkenis over de wijze en de dwaze bouwer? "Een ieder die mijn woorden hoort en er niet naar handelt, kan vergeleken worden met een onnadekend man, die zijn huis bouwde op zand. Toen het begon te regenen en de bergstromen zwollen, en er stormen opstaken en van alle kanten op het huis werd ingebeukt, stortte het in en er bleef alleen een ruine over."
Evangelische christenen verlangen naar input, preken en 'diepe' bijbelstudies. Maar als zij hierin niet geholpen worden om deze woorden om te zetten naar praktische daden in hun leven, maken we ze met elke preek en elke studie alleen maar dwazer in de ogen van Jezus.
Jarenlang hebben we christenen dwazer en dwazer gemaakt door onze monologe preken, het verstrekken van kennis van God, Zijn Zoon en Zijn woord. We hebben hen dwazer gemaakt door ze te overstelpen met woorden van Jezus zonder hen echt te helpen om hier iets mee te doen. Onze methodes van preken en bijbelstudies zijn namelijk niet gericht op het toerusten van mensen, maar voornamelijk op het verstrekken van kennis. "Mensen kunnen er zelf wel mee aan de slag" is misschien wel de overheersende gedachte.
Ik denk dat het tijd is om in bepaalde kerken en gemeentes om te stoppen met de preek op zondagmorgen, te stoppen met de bijbelstudies en in plaats daarvan met elkaar in gesprek te gaan over hoeveel we al weten van de woorden van Jezus en te kijken waar vastlopen in het praktiseren van deze woorden in ons dagelijks leven. De inhaalslag om wijs te worden, ligt volgens mij niet bij het luisteren naar meer preken of meer bijbelstudies, maar om al deze kennis die we gezamenlijk al bezitten om te zetten naar praktische daden. Dan pas worden dwaze mensen wijs.
Een heel wijs paasfeest toegewenst!