Incarnatie; in het beeld van de zes mannen in de woestijn gebruik ik een van de mannen om kanalen te graven zodat het onzichtbare water van de rivier door deze kanalen kan stromen en zo zichtbaar kan worden voor hen die dit water nog niet zien.
Incarnatie; voor sommige evangelische christenen een vreselijk woord omdat het teveel op reincarnatie lijkt. 
Incarnatie; God wordt een baby, geboren in de stront van dieren, afhankelijk van de borsten van een tienermeisje; huilend, schreeuwend, poepend. God wordt mens in al zijn zwakheden en beperkingen. God lijkt kwetsbaar. God is kwetsbaar
Incarnatie; een onzichtbare God wordt zichtbaar. Een onzichtbare aanwezigheid wordt zichtbaar, onzichtbare zorg en liefde wordt zichtbaar. Wat onzichtbaar is, wordt zichtbaar maar tegen welke prijs? Een gillende baby in een kribbe, een gillende heiland aan het kruis. Een leven vol armoede, onbegrip, teleurstelling, eenzaamheid, misbruikt worden, verworpen worden. Alles verliezen om alles te winnen…
Wat weten wij als 21ste eeuw christenen nu nog van incarnatie?
Hoe komt incarnatie tot uiting in ons geloof en in onze kerken?
Wat moeten we met incarnatie?
Kunnen we er wel iets mee?
Welke onzichtbare facetten van God mogen wij zichtbaar maken?