Ik ben dertien jaar als ik het boek 'Is dit echt van U, Heer?' van Loren Cunningham lees. 
In dit boek, wat over de beginperiode van de organisatie Jeugd met een Opdracht gaat, vertelt de schrijver uitgebreid over momenten waarin hij meent Gods stem te verstaan. Zoals een goed Amerikaans boek betaamt, bevat ook dit boek een tien stappenplan; tien stappen in het leren luisteren naar Gods stem.
Mijn hele leven ben ik opgegroeid in een kleine traditionele evangelische gemeente, maar hier had ik nog nooit van gehoord. Mensen die Gods stem vandaag nog horen! Maar wat hij kan, kan ik ook, dacht ik. Ik nam me dan ook voor om elke avond in bed te gaan zitten luisteren of ik ook God kon horen spreken. Ik maakte hier een aantal maanden elke avond tijd voor. Ik probeerde helemaal stil te zijn en ging dan luisteren. Allerlei gedachten vlogen door mijn hoofd, maar Gods stem hoorde ik niet. Elke avond eindigde ik de sessie met een gebed waarin ik iets zei in de zin van: 'Ok, het is niet erg als U vanavond niks zegt, morgen probeer ik het gewoon weer. Wilt U dan wel tot mij spreken.' Een aantal maanden heb ik dit bijna elke avond gedaan, maar... nooit wat gehoord. Ik gaf het op. Misschien sprak God wel, maar niet tegen mij.
Het is vijf juni 1988. Ik ben nu zestien jaar. Ik ga nog steeds wekelijks naar de kerk. Ik lees elke dag in de bijbel en bid een standaardgebed dat ik over de jaren heb weten te versnellen van een paar minuten naar een minuutje. Hardlopen is hetgeen waar ik momenteel helemaal vol van ben.
Ik train bijna dagelijks, ben deel van atletiekvereniging Sparta en ben heel veel met hardlopen bezig. Ik zit in bed. Ik heb net snel iets uit de bijbel gelezen en wil gaan slapen, als ik ineens een stem hoor. Een heel duidelijke stem, niet een stem in de kamer, niet in mijn hoofd. Het is een hele duidelijker innerlijke stem die uit mijn diepste wezen lijkt te komen. Die stem zegt maar een zin: “Wie is je God, hardlopen of IK?” Op dat moment weet ik dat God al die maanden dat ik daarom vroeg, nu dit gebed verhoord heeft. Ik zit rechtop in mijn bed en weet dat God tot me spreekt.
Dit moment brengt een grote verandering in mijn leven. Tot die tijd was geloven iets wat je deed met je hoofd, vanaf die dag kies ik er bewust voor om te gaan leven met God en begint het avontuur.
Sinds dat moment 18 jaar geleden zijn er vele tijden geweest dat ik opnieuw heel duidelijk Gods stem hoorde, hierop handelende en wonderbare dingen zag gebeuren. Misschien dat ik later hier iets meer over kan vertellen.
Er zijn hele jaren geweest waarin het stil was. Er waren tijden waarin ik bepaalde woorden van God gewoon liet links liggen. Het moeilijkste vind ik nog steeds momenten waarin ik er zo zeker van ben dat ik de stem van God heb gehoord en hierop handel en het dan volledig mis lijk te hebben. Een paar jaar geleden heb ik hier een grote teleurstelling in moeten verwerken. Deze teleurstelling heeft me helaas meer argwanend, onzeker, angstig en ongelovig richting woorden van God gemaakt. Soms mis ik die eenvoud, dat vertrouwen, die kinderlijke acceptatie en de gehoorzaamheid die er vroeger wel geweest is. Op het gebied van het luisteren naar Gods stem voel ik mij soms als Petrus die na de opstanding weer gewoon aan het vissen gaat. Net als Petrus wacht ik op een ontbijt met Hem…
In mijn jaar van contemplatie schreef ik veel op. Er waren weken dat ik gewoon aan het schrijven was, maar ook tijden dat er op papier een gesprek ontstond. Het was alsof uit het niets woorden of een zin in mij naar boven kwam. Dit waren geen woorden uit mijn gedachten. Het waren woorden die ik kon horen in mijn hart. Pas als ik die zin of woorden opschreef, volgden er meer. Op deze wijze ontstond er soms een dialoog.
Waar kwamen deze woorden vandaan?
Je zou hier verschillende antwoorden op kunnen geven. Het was een gesprek tussen mijn ratio en mijn hart, tussen mijn bewuste en onbewuste, tussen de oppervlakkige Matthijs en mijn diepste kern. Er zijn hier vast en zeker genoeg theorieën over.
Persoonlijk geloof ik dat het verder gaat en dat ik in deze dialogen in gesprek ben met de Wijsheid, die door Gods Geest in mij is. Vanuit mijn kant is het een dialoog met God. De antwoorden die ik ontving, heb ik opgeschreven. Soms waren deze woorden regelrecht uit het hart van God, andere keren weet ik het niet…
Ik wil hier met open handen mee omgaan. Ik kijk met regelmaat naar ze en laat de parels eruit komen.