Duitse wetenschappers hebben afgelopen jaar een nieuw ‘hemels’ molecuul ontdekt. 
Dit molecuul bestaat uit twee of meerdere ‘V’ atomen. Bij een verbinding met het ‘C’ atoom ontstaat het V2C molecuul. De Duitsters hebben dit molecuul een eigentijdse naam gegeven en noemen het ‘kerk’.
Op de boze reactie vanuit christenen dat we de kerk al duizenden jaren kennen, reageerden ze ontkennend:
"We hebben de kerk altijd gezien als gebouw of als een groep mensen die zondags bij elkaar komen, maar nooit als hemels molecuul; een hemelse substantie. Kerk is namelijk niet iets wat 
wij als mensen uit onszelf kunnen produceren. Het is een hemelse substantie waarbij Christus zich verbindt aan een groep mensen.
Net zoals je bij een verbinding van twee atomen waterstof met een atoom zuurstof kan spreken over H20; het molecuul water. Op dezelfde wijze verbinden twee atomen van volgelingen (V) zich met het atoom Christus (C) waardoor een nieuwe molecuul ontstaat: V2C"
Wanneer we praten over het thema ‘kerk’ roept dit verschillende beelden in ons op; van grote kathedralen naar zondagse kerkdiensten. Maar stel dat we op zoek gaan naar de allerkleinste en zuiverste vorm van kerk zijn, waar komen we dan uit? Wat is de meest elementaire vorm van kerk zijn? Waarschijnlijk komen we dan uit bij Mattheus 18:20 ‘waar twee of drie mensen in mijn naam bij elkaar zijn, daar ben ik zelf bij hen.’
Hier zien we het beeld van de moleculaire kerk:
Een christen (V) komt in de naam van Jezus bijeen met een andere christen (V). Jezus (C) komt hier ook bij en plotseling ontstaat er op een mysterieuze wijze een nieuwe substantie; kerk. Het is als bij scheikunde waar twee waterstof moleculen (H) een zuurstof molecuul ontmoeten (O) en ineens water ontstaat (H2O)
Als twee christenen elkaar zo maar ontmoeten, blijven het twee mensen die elkaar ontmoeten. Als ze elkaar ontmoeten in de naam van Jezus ontstaat er een hemelse substantie die kerk heet omdat er een samensmelting ontstaat van mensen met Jezus. Dit is iets uniek, mysterieus, op geen enkele wijze te kopieren. Een watermolecuul op zichzelf heeft nog weinig impact. Miljoenen watermoleculen vormen samen druppels, die rivieren vormen, die samen oceanen vormen. Zo is het ook met de kerk. Dit proces van het samensmelten van christenen met Jezus vindt wereldwijd plaats en vormt bij elkaar een oceaan van ‘kerk zijn’.
Als elkaar ontmoeten in de naam van Jezus werkelijk de basisvorm van ‘kerk zijn’ is, roept het natuurlijk de vraag op; wat houdt het in om elkaar te ontmoeten in de naam van Jezus? Waarom vind Jezus dit van zulk belang dat hij belooft daar zelf bij aanwezig te zijn?
Vragen om verder over na te denken…