Een van mijn favoriete nummers van de band U2 is het nummer ‘One’. Het nummer staat op het album ‘Achtung Baby’. Over de betekenis van het lied ‘One’ zijn er veel vragen. Er bestaat zelfs een hele webpagina over dit onderwerp. Om het nog gecompliceerder te maken, heeft U2 zelfs drie video’s bij dit nummer gemaakt, met alle drie een andere betekenis .
Sommige mensen zeggen dat het in dit lied gaat om de Duitse bevolking na de val van de Berlijnse muur. Anderen denken dat het te maken heeft met homoseksuelen of een zoon die zijn vader komt vertellen dat hij aan AIDS gaat overlijden. Het mooie van deze nummers van U2 is, dat je er vaak een eigen betekenis aan kan geven.
De afgelopen weken heb ik het nieuwe boek ‘Bono on Bono’ gelezen, waarin Bono op een hele open wijze inzicht geeft in zijn leven, in zijn relaties, zijn werk in de band en de politiek, maar ook in zijn geloofsleven en zijn relatie met de Kerk. Iets beseffend van de pinksterachtergrond van Bono, the Edge en Larry, de vele aanklachten die ze krijgen dat ze niet christelijk genoeg zouden zijn, maar ook de aanklacht van Bono naar de kerk dat zij niet christelijk genoeg is, doet mij het volgende vragen:
Zou naast de vele andere betekenissen het lied ‘One’ niet alleen een aanklacht, maar ook een verlangen van Bono aan het georganiseerde Lichaam van Christus kunnen zijn? Bono die gedwongen de gemeente heeft moeten verlaten, schrijft een lied voor hen die door hetzelfde gaan?
Lees hieronder verder…
Dominee H.J. Hegger schreef onlangs het boek ‘Vader, ik klaag u aan’.
“Dit boek velt een ongewoon hard oordeel over de protestantse kerk. Het brandmerkt de onwaarachtigheid van hen die tegenover Rome zwaaien met het Sola Scriptua, terwijl ze evenzeer hun protestantse tradities aan de Schrift hebben toegevoegd. Dominee H. J. Hegger maakte jaren geleden een overstap van rooms-katholiek priester naar gereformeerd predikant en schreef toen het boek Moeder, ik klaag u aan tegen het rooms-katholieke stelsel. Van dat boek gingen meer dan 40.000 exemplaren over de toonbank. Ook dit nieuwe boek is een aanklacht, maar nu juist tegen leersystemen in de protestantse - en met name de bevindelijke - kerken. Volgens de auteur kunnen deze protestanten beter ophouden met het protesteren tegen de Rooms-Katholieke Kerk, want hun protestantse pot verwijt de roomse ketel dat hij zwart ziet. Ook zij hebben het gewone kerklid gedegradeerd tot 'leek' die slechts blind heeft te gehoorzamen aan het kerkelijk gezag. Ook zij maken gebruik van dezelfde dubieuze middelen om hun macht te verdedigen en liefst zoveel mogelijk uit te breiden.“ (uit www.bijbelkiosk.nl)
Als je om je heen luistert, de forums op internet leest en met mensen praat, lijkt er genoeg te klagen zijn over wat er in de bestaande kerken, maar vaak nog meer in evangelisch Nederland gebeurt. Meestal is deze aanklacht gerechtvaardigd. Als je soms ontdekt wat er gebeurt in de gemeentes en waar mensen allemaal door heen moeten…
Het lijkt of steeds meer, ook evangelische christenen, zich niet meer thuis voelen in de gemeentes waar ze tot geloof zijn gekomen en zijn opgegroeid. Je gaat je bijna afvragen of er niet meer christenen buiten de bestaande gemeentes verblijven dan binnen.
En dan… 
Dan is daar Bono met zijn misschien wel ‘profetische’ lied “One”. Iemand die in een evangelische / pinkstergemeente tot geloof is gekomen en uiteindelijk moest kiezen tussen zich onderwerpen aan het leiderschap van de gemeente of doorgaan met zijn band. Veel christenen denken dat hij misschien beter had kunnen stoppen, maar is dat oordeel wel zo snel gemaakt?
Bono schrijft de tekst voor het lied “One”, als de band door een moeilijke periode gaat. Een tekst over relaties, over weggaan, de schuld krijgen, hoop op verzoening en elkaar uiteindelijk dragen.
Want we zijn wel één, maar niet hetzelfde…
Hieronder staat de Nederlandse tekst:
Wordt het al beter
Of voel jij je nog steeds hetzelfde
Zal het je nu makkelijker maken
Je hebt iemand om de schuld te geven
Zeg je
Één liefde
Één leven
Terwijl er één behoefte is
In de nacht
Één liefde
We moeten het gaan delen
dat laat jou er buiten, schat als je
Er niets om geeft
Heb ik je teleurgesteld?
Of een slechte smaak in je mond achtergelaten?
Je doet net alsof je nooit liefde hebt gehad
En je wilt dat ik zonder wegga
Is het
Te laat
Vannacht
Om het verleden in het licht te slepen
We zijn één, maar we zijn niet hetzelfde
We moeten
Elkaar dragen
Elkaar dragen
Één
Ben je hier gekomen voor vergeving
Ben je hier gekomen om de doden te laten opstaan?
Ben je hier gekomen om voor Jezus te spelen
Voor de melaatsen in je hoofd
Heb ik teveel gevraagd?
Meer dan veel.
Jij gaf me niets,
Nu is dat alles wat ik heb
We zijn één
Maar we zijn niet het zelfde
Nou, we
Doen elkaar pijn
Dan doen we het opnieuw
Je zegt
Liefde is een tempel
Liefde is een hogere wet
Liefde is een tempel
Liefde is de hogere wet
Je vraagt me om binnen te komen
Maar dan laat je me kruipen
En ik kan niet vasthouden
Aan wat jij hebt
Als alles wat jij hebt pijn is
Één liefde
Één bloed
Één leven
Je moet doen wat je moet
Één leven
met elkaar
Zusters
Broeders
Één leven
Maar we zijn niet het zelfde
We moeten
Elkaar dragen
Elkaar dragen
Één
Één
Waarom zou deze tekst iets zeggen over een aanklacht en een verlangen van Bono naar het Lichaam van Christus? Is dit iets wat ik er misschien in wil zien?
Wordt het al beter
Of voel jij je nog steeds hetzelfde
Zal het je nu makkelijker maken
Je hebt iemand om de schuld te geven
Zeg je
Ik ben weg, maar zal dit nu echt een verschil maken voor degene die blijft? Zouden ze mij missen? Zouden ze zich beter voelen? Of is het nu wel makkelijker omdat ze nu de vinger naar iemand anders kunnen wijzen? “Ik ben weg gegaan, dus ligt de schuld in hun ogen automatisch bij mij…”
Één liefde
Één leven
Terwijl er één behoefte is
In de nacht
Één liefde
We moeten het gaan delen
dat laat jou er buiten, schat als je
Er niets om geeft
Hoewel ik weg ben, weet ik dat er maar één Liefde is; één Liefde en één Leven. Die liefde kan ik mezelf niet toe eigenen. De genade, de liefde en het leven van God is zo groot, die kan je de ander niet ontzeggen. Wat er ook gebeurt, we zullen deze liefde moeten delen. De enige manier om buiten dit delen en deze liefde te vallen, is als je er niets om geeft. Als die liefde je koud laat. Als ik me zo bitter voel dat ik alleen nog maar om mezelf kan geven. Dan laat het mij en de ander te buiten. Wij willen niks meer met elkaar te maken hebben. Het is zo makkelijk om weg te lopen en alles los te laten.
Dan is daar die liefde, Liefde om te delen…
Heb ik je teleurgesteld?
Of een slechte smaak in je mond achtergelaten?
Je doet net alsof je nooit liefde hebt gehad
En je wilt dat ik zonder wegga
Het is keihard. Christenen gaan weg uit een gemeente en weten dat ze teleurgestelde christenen achter laten. Soms kunnen ze niet blijven, omdat ze echt niet kunnen voldoen aan al die eisen in de gemeente, als die wetten, al die onuitgesproken verwachtingen. Ik was rebels en het enige wat ik achterlaat, is een vieze smaak in de mond van de voorganger en de oudsten.
Keihard, keihard gaat het er aan toe!
De leiding doet of ze nooit de liefde hebben ervaren die ik hen wel heb gegeven. Ik heb ze teleurgesteld, maar… zij mij ook! Er gaat er zo hard aan toe. Het lijkt wel of ze helemaal geen liefde kennen, nu niet, maar ook toen niet.
Je wilt dat ik zonder liefde wegga. Ik ga wel weg, maar ik krijg niks mee. Alle liefde, alle zegen en goedheid die ik ooit ervaren heb, moet ik achterlaten. Maar ik kan ook niet met liefde in mijn hart voor de achterblijvers weggaan. Het is alleen nog maar koud en hard.
Is het
Te laat
Vannacht
Om het verleden in het licht te slepen
We zijn één, maar we zijn niet hetzelfde
We moeten
Elkaar dragen
Elkaar dragen
Één
Maar is het echt zo hard en zo koud? Is het te laat om vannacht het verleden in het licht te slepen? Is er nog hoop? Nog een kans?
Laten we geen zand over het verleden strooien of het verleden laten zoals het is.
Nee, laten we het verleden in het licht te slepen, zodat we samen in het Licht er goed naar kunnen kijken. Want we zijn één, maar we zijn niet hetzelfde. Toch moeten we elkaar vanwege die eenheid dragen. We zijn toch één.
Ben je hier gekomen voor vergeving
Ben je hier gekomen om de doden te laten opstaan?
Ben je hier gekomen om voor Jezus te spelen
Voor de melaatsen in je hoofd
Het gesprek over het verleden ging niet zo als ik had verwacht. “Ben je gekomen voor vergeving? Geef je jouw fouten toe?”, was de vraag. Moet ik nu als een hond met mijn staart tussen de benen terugkomen? Iets wat dood is, door hen opnieuw tot leven doen wekken?
‘Jezus spelen voor de melaatsen in je hoofd’
Zie je mij soms als anders? Mag ik er niet bij horen? Ben ik soms als een melaatse in je hoofd? Hoever word ik geaccepteerd en wanneer kan ik niet meer door de beugel? Wat makkelijk is het om voor Jezus te spelen naar een ander toe… Melaats ben ik…
Heb ik teveel gevraagd?
Meer dan veel.
Jij gaf me niets,
Nu is dat alles wat ik heb
Uiteindelijk lijkt er alleen maar leegte achter te blijven…
Teveel gevraagd?,
Teveel vragen gesteld! Waarom wist ik niet dat vragen stellen niet mag.
Ik heb meer dan veel gevraagd, maar toch het gevoel dat ik niks heb ontvangen.
Niks!
Nu is dat alles wat ik heb.
We zijn één
Maar we zijn niet het zelfde
Nou, we
Doen elkaar pijn
Dan doen we het opnieuw
We zeggen dat we één zijn, maar we zijn zo anders. We doen elkaar alleen maar pijn, om dan elkaar opnieuw pijn te doen… En opnieuw… en opnieuw…
Je zegt
Liefde is een tempel
Liefde is een hogere wet
Liefde is een tempel
Liefde is de hogere wet
Je vraagt me om binnen te komen
Maar dan laat je me kruipen
En ik kan niet vasthouden
Aan wat jij hebt
Als alles wat jij hebt pijn is
Je preekt over liefde. “Liefde is als een tempel. Liefde is de hoogste wet. Het draait toch om de liefde.” Ik hoor het je zeggen. Je vraagt me binnen in die tempel van liefde te komen, maar alleen als ik kruip. De deur van liefde lijkt wagenwijd open te zijn, maar als ik dichtbij kom…
Is het slechts een kattenluikje.
Kruipen zal je…
Ik laat je los.
Ik moet wel.
Ik wil wel, maar ik kan me niet meer aan jou vasthouden.
Want wat jij hebt, is pijn.
Het lijkt zo mooi, maar het is slechts pijn.
Door vast te houden aan jou, houd ik me vast aan jouw pijn.
Je hebt alleen nog maar pijn.
Ik moet je loslaten, mijn moederkerk.”
Één liefde
Één bloed
Één leven
Je moet doen wat je moet
Één leven
met elkaar
Zusters
Broeders
Één leven
Maar we zijn niet het zelfde
We moeten
Elkaar dragen
Elkaar dragen
Één
Één
Toch is er uiteindelijk maar één liefde; de liefde van God.
Dat weet ik…
Toch is er uiteindelijk maar één bloed, het bloed van Christus
Dat geloof ik…
Toch is er uiteindelijk maar één leven, het leven met Hem.
Dat zoek ik…
Maar een mens moet soms zijn eigen weg gaan.
Je bent mijn broer…
Je bent mijn zus…
Hoewel we misschien niet bij elkaar blijven, delen we uiteindelijk toch één leven met elkaar.
We zijn broeders en zusters, maar we zijn niet hetzelfde. Toch zullen we elkaar moeten blijven dragen, blijven dragen.
Één