Gisteren schreef ik dat er vier grote geloofsstappen nodig zijn om je huis te kunnen bouwen in de stad van het Evangelicalisme. Geloofsstap 1 is de stap om te geloven dat buiten onze wereld en buiten onze beleving er een Opperwezen bestaat. Net zozeer als wij lachen om mensen die geloven in het monster van Loch Ness, Ufo’s en buitenaardse wezens, zo mogen anderen om ons lachen om ons geloof in dit feit.
“Dat kan je niet schrijven! Je kan toch niet het evangelische geloof in een God gelijk stellen aan het geloof van mensen in ufo’s, buitenaardse wezens of monsters? Ons geloof staat hier ver boven. Kom nou!”
(Ik merk dat als ik schrijf ik regelmatig onderbroken wordt door mijn evangelische conditionering, die nog niet zo dood is als ik dacht.)
Is het niet typerend voor elk mens die ergens in gelooft, of dit nu in een Islamitische staat, buitenaardse wezens of het christelijk geloof is, dat we volstrekt overtuigd zijn van ons gelijk, terwijl wij tegelijkertijd kijken naar de ander en ons afvragen: hoe kan een weldenkend mens dat nu geloven? Hebben christenen meer recht om vast te houden aan de gelijkheid van hun geloof dan de duizend andere dingen waar mensen in geloven? Maar ik dwaal af…
Stap 2 – Geloven in de openbaring van God aan een beperkt aantal mensen.
De volgende grote geloofsstap om deel te zijn van deze stad is ‘geloven in openbaring’. Stel je voor dat de wetenschap honderd babies bij geboorte afzondert van de samenleving en laat opgroeien in een enorme lege witte afgesloten ruimte. Behalve voedsel en zorg krijgen deze babies totaal geen input over de wereld die zich buiten deze afgesloten ruimte bevindt. Hoe zou de denkwereld van deze mensen, als ze eenmaal volwassen zijn, zich ontwikkelen? Welke cultuur en gedachtegoed zou er in de groep van honderd volwassen ontstaan? Zou er een innerlijke zoektocht naar een Opperwezen ontstaan en hoe zou daar vorm aangegeven worden?
Natuurlijk is dit een vreselijk experiment dat nooit plaats zou mogen vinden, maar stel eens voor dat één van de wetenschappers twee of meerder mensen in deze groep openbaring zou geven van het bestaan van een boom, waarbij er bepaalde kennis van de boom wordt overgedragen: een boom is groen en bruin, heeft een stam en bladeren, neemt verkeerde gassen op en verandert dit in zuurstof, heeft wortels, etc. Welke beeldvorming zou er binnen deze mensen en in het communiceren naar de groep over een boom ontstaan? Stel dat er tekenmateriaal aanwezig zou zijn, hoe zouden deze mensen een boom tekenen die ze nog nooit gezien hadden. En stel dat ze ooit een echte boom zouden zien, zouden ze dit dan als boom herkennen? Belangrijke vragen!
Binnen de evangelische stad geloven wij niet alleen in het bestaan van een Opperwezen, maar ook in het feit dat dit Opperwezen zich geopenbaard heeft aan een aantal mensen in onze grot over de loop van de geschiedenis.
Net zoals er honderden dingen zijn, waarin je als mensen kan geloven, zo zijn er honderden mensen geweest die claimen openbaring van God ontvangen te hebben. Om goede redenen, die we over de loop van de eeuwen verloren zijn geraakt, hebben de voorvaders van de evangelische stad een aantal mensen gekozen waarvan zij geloofden dat ze echt openbaring van God hadden gekregen. Dit in tegenstelling tot de honderden anderen, die op zijn best de stempel ongeloofwaardig kregen en in het ergste geval ‘verbrand, vervloekt, verbannen, vervolgd’ werden. De geloofwaardigen vonden een plaats in canon van het schrift oftewel een plaats in de bijbel.
Hoe zijn onze voorvaderen tot deze stap van wijsheid en inzicht gekomen?
“Deze vragen moet je niet stellen. Je weet toch dat net zoals God de schrijvers van de bijbel heeft geïnspireerd tot het schrijven van deze boeken, Hij de kerkvaders ook heeft geïnspireerd om de bijbel op de juiste manier samen te stellen. Er zijn 66 boeken in de bijbel omdat God dit gewild en geregeld heeft. Waar is je geloof in de kracht van God die ervoor kan zorgen dat Zijn Woord betrouwbaar overgedragen kan worden? Als je al aan dit soort dingen gaat twijfelen, ben je niet op weg naar de stad van het liberalisme, maar heb je daar al een groot paleis staan.”
Wacht eens even, evangelische opvoeding en conditionering! Je bevestigt weer mijn punt dat het wel degelijk een enorme stap van geloof is. We kiezen ervoor om te geloven dat God tot bepaalde mensen heeft gesproken en tot vele anderen niet. Deze stap wil ik graag maken, maar vraag jij je nooit af hoe onze kerkvaders tot dit punt zijn gekomen?
“Nee! Ik geloof gewoon dat God dit zo geleid en gewild heeft.”
Dat mag. Dat is je goed recht. Ik zou er graag iets meer van willen weten. Er is momenteel een interessant discussie hierover gaande op de open source theology blog.